GÖVDE GÖSTERİSİ
Bu incelemeyi (?) daha çok kitabı okuyan ve yarım bırakan arkadaşlar için yazıyorum. Sürprizbozan içerebilir demek istiyorum ama hangi sürprizi bozabiliriz ki diye diyemiyorum. Yani okumamak size kalmış. Bu kitap gibi, daha az kişiyi hedef alarak kaleme alıyorum. 
Murat Sezgin'in #27798378'in incelemesini de okursanız da kitap açısından daha yardımcı olucaktır.
Post modern edebiyat... Nedir bu? Bunu anlayabildiğimizde ki bu bile oldukça zor -bence- bu türdeki okumaların amacı ve sonucu daha anlamlı bir yere gelir. İnternette bu konuda yaptığım araştırmalar neticesinde kopyala yapıştırla, post modern edebiyatı biraz daha anlama kavuşturmaya çalışacağım. -Umarım.-
1)''Postmodern yazın, modern anlayıştan farklı olarak öz ve biçimde yeni bir yaklaşımı beraberinde getirmiştir. Buna göre tür ayrımı ortadan kalkmıştır. Modern yapıtta yorumlanabilirlik sınırlandırıldığı halde, postmodern yapıtta okuyucu, okuduğu sırada metni yeniden yazma durumuna geçer. Modernlikte yapıt anlamlılık taşımaktayken, postmodern yapıt söz söyleme sanatıyla (retorik) bezenmiştir. Dil oyunlarına geniş yer verme ve zaman-yer bütünlüğünden uzaklaşma görülür. Postmodern yazında konu bağlarında geriye dönüşler vardır. Daha önce yazılmış metinlerden yola çıkarak yeni metinler üretilir. Hem sorgulama, hem de yanıt arama bir arada görülür.''
Calvino ne yapmıştır peki? Daha önce yazılmış metinleri kendisi yazmıştır. 10 romanın ilk bölümleri, bunun örneğidir.
2)''Modernizm, nesnelerin, varlıkların, durumların göründükleri gibi olmadıkları düşüncesine dayalıdır.'' Bütün bir kitap boyunca, sırtımızda kitaptan bir pelerin, soyut bir yerlerde gezerken, tam olarak bu özelliği hissediyoruz. Bu kitap öyle elime alayım hadi okuyayım denebilecek bir kitap değil. Tam olarak entelektüel insanların kalemi bir kitap.
3)''Klasik (geleneksel) roman; dış dünyayı, çevreyi ve toplumsal olanı önemser, dışa dönük bir özelliğe sahiptir. Modern roman ise içe dönüktür. Bireyin iç dünyasına, ruhuna, bilinçaltına eğilir.'' İkinci tekil şahıs kullanılarak yazılmış bu kitapta, size ne düşündüğünüzü ve düşüneceğinizi anlatan cümleler var. Karşı koyamadan okuyorken, birden karşı koyarken buluyorsunuz kendinizi.
Nedense geleneksel tavrı, bu modern dünyada biraz küçümseme içererek kullanırız. Ben, klasik olanı da modern olanı da tercih ederim. Bence klasik olan da sadece toplumsal yazılmıyor. Aklıma İnsancıklar ve Anna Karenina geldi. Bunlar bireyin hem içini hem dışını önemseyerek yazılmış klasik eserler. Ama bu kitap, tamamen içe dönük bir kitap. Post modernizm adına verilen örneklerin içinde zirve sanırım James Joyce'a ait. Ama onun da övdüğü biri var. İrlanda'lı yazar Flann O'Brien. 
Üçüncü Polis Bu kitaba nazaran okuması daha kolay bir kitap olduğunu düşünüyorum. Post modernizmden hoşlanan ve bununla ilgilenenlerin ıskalamaması gereken bir eserdir. Tavsiye ederim.
4)Bu madde için kopyala yapıştır yaptığım siteye nasıl bir minnet duydum, şu anda anlatamam. Çünkü ben de bilinçakışı var diyeceğim ama tam olarak Körleşme ya da Tutunamayanlar'daki gibi de değildi. Bu yüzden yazarsam ''Hadi canım!'' diyen olur diye vazgeçmiştim. Teşekkürler yazan kişi! :) Kendimle de övündüm böyle düşündüğüm için :) ''Öykülemede diyalog ve hikâye etme yerine bilinç akışını kullanır. Dolaşık ve karmaşık anlatım yöntemlerini dener. Simgelere, mitolojiye, efsanelere, mistisizme, nihilizme, fanteziye yönelir.'' BİLİNCİNİZ AKIYOOOOR. Calvino bu kitapta, zihnimizi bir muhallabi misali akışkan ama yeteri ısıyı bırakırsa donacağını bilen bir eminlikle oradan oraya akıtıyor.
Post modernizm ile ilgili bu kadar yazmak yeterli. Şimdi kendi notlarıma döneceğim. Aşağıya da yararlandığım sitenin linkini bırakacağım. Benim okuduğum tek site bu olmadı. Ama en güzeli. Siz de okumalısınız. Buradaki her madde bu kitabı daha anlaşılır kılıcak.
turkedebiyati.org/edebiyat_akimla...
***
Kitap okurken not alıyorum. Bunu da bu siteden öğrendim. Hatta yanılmıyorsam Hakan S. abi bunu yazmıştı bir yere. O gün bu gündür, elimde bir cep ajandası okuduğum kitabın kankası olarak gezer, ben de yazdıkça yazarım ona. Bir kitabı okurken, düşündüğümüz binlerce şey var. Bunların bilincimizden öylece geçip gitmesine müsaade etmemeliyiz.
Kitapla ilgili 2 ayrı görüşüm olucak. İlki yarısına kadar düşündüklerim olucak. Bir noktaya kadar bilinçakışımsı tavrı sezdiğim ama kondurmakta emin olamadığım için ''Hah'' dedim, ''Yine, yeni, yeniden!'' Daha önce yazdıklarıma denk gelenler bilinçakışı tekniğini ne kadar sevdiğimi bilirler :)) Ben kaçtıkça o beni kovalıyor gibi bir durum... Neyse.. Açtım kitabı ilerlerken dedim ki; ''Ben bu tür kitapları sevmiyorum. Ne zaman başladı, ne anlattı, ne hayal ettirmek istedi, nereye sürüklemek istedi?'' Ayağı yere basmadan okumak gibi bu tür kitaplar. Bir şeyler havada. Birçok şey havada. Zihniniz havada. Ama.. Calvino yaa... Çok tatlı adam. İkiye Bölünen Vikont'u okumuştum. Bazı yerlerde çocuk kitabı diye geçiyor. Onlar nasıl çocuksa artık... Bu kitabı öneririm çok eğlenceli, akıcı, anlamlandırmakta kesinlikle zorlanmaycağınız ve konu olarak ilginç de bir kitap. Calvino ile böyle sempatik bir tanışma yaşayınca dedim ki ''Ben, bu yazarın en az 3-4 eserini daha okumalıyım. Çok beğendim.''
Calvino ilk yarıda beni zorlamadı. Aksine ne kadar kendimi Ay'da yürüyor gibi hissetsem de yap-boz misali geldi bu kitap. Sabırla, elime yap-boz parçaları gibi tutuşturduğu kelimeleri alıp, onları birleştireceğim ya da birleştimeyi umduğum zaman gelicek mi diye ilerledim. Kitapta altını çizdiğim çok fazla yer var. Alıntı paylaşmak çok yaptığım bir şey değil. Ama paylaşmaya kalksaydım, çok verimli bir kitaptı. Okuması zor bir eser olduğu için o altı çizili satırlara ancak dinç bir zihinle ulaşmak mümkündü. Bu yüzden 93 günde dura dinlene, sindire sindire okudum. Tabi kitap bittiğinde dahi vaaoov denecek satırlar beni bekliyormuş, tahmin etmedim. Kitap, bitince kendinize dondurma ısmarlamanız gereken bir kitap. Gidin doğru düzgün pastaneden alın, yürüyün az da bacaklarınız açılsın. Bu yangını ancak dondurma soğutur çünkü. Düşünürken başınızın fırına döndüğü çok olmuştur. O yüzden ''Beynim yandı.'' ifadesi vardır. :) Bu kitabı okurken, sık sık gökyüzüne baktım. Şehrin ışıklarının taarruz ettiği gökyüzüne, geceleri.. Belki bir yıldız görürüm dedim. Göremedim..
***
Calvino'nun kaleminde yer yer insana tebessüm ettiren bir yan var. Betimleme yaparken alıp başını gitmiyor. Eğlenceli, insanı allak bullak eden de bir yanı var. Tabi bu yorulmadan önce düşündüklerimdi.
Calvino, bu kitabıyla, edebiyat dünyasına GÖVDE GÖSTERİSİ yapmış, adeta meydan okumuştur. Kitaptaki 2 karakter, kitapçıdan bir kitap alırlar. İlk bölümden sonrası yoktur. Tekrardır. Bu, bu şekilde alınan her kitapta devam eder. Yarım kalan her roman, en heyecanlı yerinde kesilmiş ve okuyucuyu meraka düşürecek niteliktedir. Tam 10 kitap, 10 ilk bölüm içinde, ana bir romanın da bunların dışında şekillendiği bir kitap 
Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu. Yazar diyor ki: ''10 tane roman yazarım. 10'unu da aynı anda yazarım. 10'unu da sağlam bir temele oturturum. 10'unda da öyle farklı karakterler ve isimler bulurum ki şaşakalırsınız.'' Bence puro falan da içiyor olabilir. Dumanlarını insanın yüzüne yüzüne keyifle üfleyip, gülümseyecek bir adam gibi geldi bana. :)
Bu türde bir kitabı bana 2 sene önce verseler okumazdım. Zihnin en azından sabretmeye hazır olması gerekiyor. Her zaman söylüyorum, çok farklı özelliklere sahip insanlarız. Bu tür bir kitap daha ziyade entelektüel okumalar yapanlara hitap ediyor diye de; bu, o kişilerin üstün özelliklerine işaret etmiyor. Aksine, yine hitap konusu bu. Şahsen ben böyle bir eser karşısında klasikçi bir yaklaşım benimseyenlerdenim. Post modernciler yerine Dostoyevski, Victor Hugo ve diğerleri bana daha çok hitap ediyor.
***
Gelelim ikinci görüşüme, kitap sy. 167'de başlayan 8. bölümün bir kısmından sonra artık tadını kaçırdı. Bence burdan itibaren zorlama bir şekle girmiş. 10 kısa roman var bu kitapta demek daha çekici gelmiş olmalı. Lakin okuyucu için 7. bölümden sonra yürünen yol, yol değil, çıkılan bir yokuş olmuş. Hele ki; ana romanın kendisi de son 4 yarım roman da iyice insanı sıkan, saçma sapan bir yere ulaşmış ki, artık okuyucunun yıldığı yerdir, bıktığı yerdir, vazgeçmek istediği demdir.
Kitabın sonuna geldiğimde ise... Şaşırdım itiraf ediyorum. Sürprizbozan geliyor: 10 hikayenin ismi birleşip, anlamlı bir cümle oluyor'u okumuştum ama bana yine de anlamlı gelmemişti. Meğer cümle 10'u ile bitmiyormuş. Calvinoooo. Seni seni. Ne oyuncu adamsın yahu. :)
Bir Kış Gecesi eğer bir yolcu; Malbork kasabasının dışında, sarp yamaçtan sarkarken, rüzgardan ve baş dönmesinden korkmadan gölgelerin yoğunlaştığı aşağıya bakarak birbirine bağlanan çizgilerin ağında, birbiriyle kesişen çizgiler ağında ay ışığıyla aydınlanan yapraklardan halının üstünde, boş bir mezarın çevresinde ''Oracıkta sonunu bekleyen öykü hangisi?'' diye, öyküyü dinleme sabırsızlığı içinde sorarsa.
İşte bütün mevzu buydu okuyucular. Ama mevzu neydi hala net bir cevap veremiyorum.
··
500 görüntüleme
Kalemine sağlık. Alıyoruz efendim :))
Kübracım yine emek emek bir incelemeyle şahane bir yazı okuttun eline sağlık. . İnceleme sonunda ise ilk aklıma gelen şeyi bilinç akışı tekniğiyle hemen yazıyorum efenim aynen şöyle akmıştır :) " okumak için çok da elzem değilmiş, Calvino ya rakip Hikaye Tamamlama Etkinliklerimiz var bizim her biri bir romanın başı olabilecek nitelikte hemide yüzde yüz yerli :))"
1 önceki yanıtı göster
Ay ilahi abla :D :D Oh oh mis gibi yerli hikayeler, toprak kokaro :)) Çok az kişiye hitap edicek bir kitap abla, zordu :) Güzel ve güldüren bu yorum için teşekkür ederim :)
10 sonraki yanıtı göster
Ablacığımm başlığını okuyunca çok güldüm, vallahi enfes dolu dolu bir gövde gösterisi olmuş. İncelemen yaşamdan, sağlıktan, edebiyattan,mizahtan, psikolojiden( daha böyle uzar gider ) kesitler sunmuşsun ki okuyunca ablam benim be dedim. Emeğin buram buram koktu, odamı sardı<3 Çok teşekkürlerimi sunuyorum.^_^
Araştırıp bize tanımları aktarmanla temelimi attım, verdiğin diğer yazarların kitaplarıyla karşılaştırma yapman da anlaşılır kılmış,kendi görüşlerinle alıntıların uyumu tesir etti.
''Calvino bu kitapta, zihnimizi bir muhallabi misali akışkan ama yeteri ısıyı bırakırsa donacağını bilen bir eminlikle oradan oraya akıtıyor.'' benzetme gibi benzetme olmuş be abla, zekana, yüreğine sağlık vallahi.
''Bu türde bir kitabı bana 2 sene önce verseler okumazdım'' hahaha abla yarısına kadar çoğu şeyi anlamayarak zorladım :P kendime yine mantıklı hareketler yaptın Beyza diyerek yorumda bulundum :P
''Kitap, bitince kendinize dondurma ısmarlamanız gereken bir kitap. Gidin doğru düzgün pastaneden alın, yürüyün az da bacaklarınız açılsın. '' kitabı bir gün yine elime alıp bitirirsem bunu yapıvecem kikiki ^_^
Abla okuyan gözüne, işleyen beynine, yazan eline ve kocaman yüreğine sağlık.
Senin ve Murat Sezgin'in vesilesiyle kitaba dair kafamda daha bir şeyler oturdu, çok sağ olun ,var olun ^_^
Beyzacım, yazdıklarım bir nebze olsun kitapla ilgili bir kavrama olanağı sunduysa ne mutlu bana. Cidden çok zor bir kitaptı. Bu kadar vakit alan bir kitap yerine başka kitaplar daha tercih edilesi geliyor bana, birçok kişi için de bu, böyledir. Güzel yorumun için teşekkür ederim sevgi yumağım. :)
1 sonraki yanıtı göster
Kitabın adı bende heo bir yarım kalmışlık hissi uyandırıyordu. Şimdi incelemeyi okuyunca sanırım sebebini anladım. Mangalarda bazen sessiz bölümler olur. Mangaka kelimeleri değil çizimi konuşturur. Öyle bir bölüm okuyorsanız bilirsiniz ki elinizde bir usta işi manga vardır. İtalo Calvino da sanırım edebiyatta bunu yapıyor. Kelimelerin sustuğu aklın konuştuğu bir kitap gibi algıladım ben incelemeyi okuyunca. Çoköa karşıma çıktı bu kitap. Bir gün elime alıp okumam gerek sanırım. Emeğine ve kalemine sağlık abla ^_^
Okuduğunda beğenip beğenmeyeceğini merakla bekliyor olacağım. Bakalım sen ne yorum getireceksin böyle bir kitaba. Teşekkürler Howl adamım :)
Tamı tamına post modernizmi Metin T. ' nin #26794067 iletisinden anladım diyebilirim. İstanbul toplantısında Bilge Karasu okunurken elim gitmedi bu tanımlamalardan sonra, zor sanırım. Murat Sezgin de seviyor böyle kitapları :) İsminin yarımlığı bile 'ben buradayım oku bak bakalım neymişim' dedirtiyor. Teşekkürler bu güzel inceleme için.
Nesrin Hanım çok teşekkürler, o yazıyı okumak da çok faydalı oldu benim için. Bu tür romanları okumak da bir deneyim elbette. Kendimizi keşfetme yolculuğumuzda bir adım. En azından post modernizmle karşılaştığımızda n olduğunu biliyor olacağız. Sonuç olarak tercih eder miyiz ilerde? Meçhul. :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.