Her geçen an, o anı paylaşmadığımız, o andan haberimiz bile olmadığı gerçeğiyle, uğradığımız ihaneti ve çektiğimiz acıyı çoğaltır. Üstelik bu acının tam anlamıyla bitkin düşüren çelişkisi; size bir zamanlar en yakın olan, hiçbir yerde bulamadığınız desteği bulmak için yöneldiğiniz, her şey sizi terk ettiğinde yanınızda kalan kişinin acı vermesidir: ama gönül, alışkanlığı üzre, kurulmuş bir makina gibi, yediği darbelerden sersemlemiş bir hayvan gibi; eskiden dayanağı, sevinci, ama artık celladı olandan avuntu beklemeyi sürdürür.
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.