Aziz Nesin (1916-1995 )
Ben De Çocuktum (1979 – Ocak 2005 tarihleri arasında 18 baskı )
Dostoyevski, ancak kendimizi berbat hissettiğimizde, acı çekebilme sınırımızın sonuna varmışsak ve yaşamı bütünüyle alev alev yanan bir yara diye algılıyorsak, eğer artık yalnızca çaresizliği soluyorsak ve umutsuzluğun bin bir ölümünü yaşamışsak, işte ancak o zaman okumamız gereken bir yazardır." Hermann Hesse bu görüşü Dostoyevski için söylemiş olsa da ben Aziz Nesin için de aynı kanıdayım.
Türk gülmece edebiyatının en usta yazarı olarak kabul edilen sanatçıyı bundan evvel okumuşluğum vardı. Mizahi öykü,roman ve oyunlarıyla tanınan yazar olduğundan olsa gerek anılarını hiç okumamıştım.Etkinlik kapsamında okuma fırsatım oldu.Ve devamını getirmeye kararlıyım.Uygun bir zamanda 
Aziz Nesin'in Anıları: Böyle Gelmiş Böyle Gitmez okuma niyetindeyim.
Bu kitap okuyucuya Aziz Usta’nın kısa,seçilmiş çocukluk anılarını sunar.Gerek yoksulluğun buram buram gezindiği sokaklar,çevre gerek insanın yüreğini sızlatan zorlu bir yaşam mücadelesi ve bu durumlar karşısında dimdik ayakta kalmaya çalışan küçük Aziz Nesin… Ama ne dik duruş; gururlu ,onurlu,baş kaldıran, müstesna…
Ön sözde “Sevgili çocuklarım,16 yaşıma dek süren çocukluk anılarımı yazdım.Bu anılarımı,”Böyle Gelmiş Böyle Gitmez “adlı kitapta topladım.Hepsi iki cilt oldu.Değerli Erdal Öz,bu iki ciltlik kitabın,içinden,sizi ilgilendireceğini umduğu bölümleri seçip ayırdı.Bunları ayrı bir kitap yaptı.Adını da “Ben De Çocuktum” koyduk diyerek aslında bu kitabın özünde bütün anılarından derlenmiş küçük hacimli bir eser olduğu vurgulanır.Ama hiç küçük hacimli ya da çocuk kitapları serisinden olduğuna bakmayın pek severek okunan,akıcı bir eser.
Büyük insanlar :bizler; kendimizi hep büyük,olgun kabul ederiz.Peki çocuk olmadık mı? Bu koşuşturma içinde hepimizin evvelden çocuk olduğunu unutuyoruz . Bu büyük yazar da bizler gibi çocuk olmuş ama o çocukluğu hiç unutmamış.İşte bu yüzden eserin adı “Ben De Çocuktum” konulur.
Yazarın amacı mı ? Yurdumda sürüp giden bozuk düzenin kökten değişmesi gerektiğine inanıyorum.Bu bozuk düzende çıkarı olanlarla bir de kandırılmışlar. "Böyle gelmiş böyle gider" demektedirler. Hayır,böyle gitmeyecek,böyle gidemez böyle götürmeyeceğiz.Çocuklarımız benim yaşadığım çocukluğu yaşamasınlar.
Acı gerçeği anlayarak,bilincine vararak haykırmalıyız:
"Böyle gelmiş ama böyle gitmeyecek! " (sayfa 101)
Başka bir bölümde " Çoğumuz kendi suçumuz gibi yoksulluğumuzdan utanırız.Ben de yıllarca yoksulluk ayıbımdan utandım, taa yazar olana dek... Çoğunluğun yoksul olduğu ülkede,yoksulluğun değil,varlıklılığın daha utanılası olduğunu yazarlığa başlayınca anladım."(sayfa 23 ) diyerek edebiyatta zor şartlarda büyüyen,yoksulluk mücadelesi veren pek çok ünlü yazardan sadece biri olduğunu ama bu durumdan hoşnut olduğunu vurgular.
Eserin son bölümünde insanın bütün içtenliğiyle anılarını yazması bile olanaksız.Biraz gizli yanları kaldı öz eleştirisini yapabilen güzide insan…
Toparlayayım: Vaktiyle Aziz Nesin okumaya kanımca yanlış başlamışım.Yazarın kendini kendi ağzıyla anlattığı anıları ile başlayıp diğer türlere yönelmeliymişim.Sanatçıyı ilk okuyacaklara anılarını tavsiye ederim ve çocuk kitaplarını da küçümseyip,beğenmezlik sakın ha yapmayalım :) Çok beğenerek okuduğum bu güzel anıları hem sevgili büyüklere hem de sevgili küçüklere mutlak tavsiye ederim.
Bir de tavsiye için https://1000kitap.com/Nordavind/Duvar/ ‘ya bolca teşekkür ederim.
··
96 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.