Donna Tartt, ülkemizde çok fazla tanınmasa da, ABD'nin “süperstar” yazarları arasındaymış. Bunun sebebi, ilk romanı Gizli Tarih'in bir anda yüz binlerce okuyucu tarafından çok sevilmesi. Ben yazarı ilk Saka Kuşu ile tanımıştım. O kitabı geçen yıl okuyup beğenmiştim, aynen bunun gibi...
Hikayedeki anlatım o kadar ayrıntılı ve gerçekçi ki sanki yazar tüm olayı kendi yaşayıp da yazmış. Anlatıcı ile birlikte aynı duyguları aynı buhranları yaşadım...
Kitapta, ana karakterin hayattan beklentisini, maddi açıdan sıkıntı çektiği için okulda kabullenememe korkusunu, teorilerini, işlenen bir suç karşısında kendi vicdanı ile hesaplaşmasını, toplumsal ahlakı sorgulamasını, ailesini, arkadaşlarını ve bunlarla olan ilişkilerini okuyoruz. Kitapta geçen her karakter öylesine konulmamış kurguya. Hepsi dolu dolu, gerçek. Kimini çok seviyor, kimini yargılıyor kiminden de nefret ediyorsunuz...
Cinayete kurban giden kişinin ölümü hak edip etmediğini sorgularken buldum kendimi. Yazar öyle bi karakter yaratmış ki o kişiye karşı hem öfke duyuyor hem ölmesini istiyor daha sonra da üzülüyorsunuz...
Kitabın kurgusu ve anlatımı detaylardan hoşlanmayanlar için okuyucuyu zorlayacak cinsten. Betimlemeler uzun cümlelerle yapılmış, üslup, kişilik tasvirleri biraz ağdalı. İlk sayfaları biraz zor geçse de sonra alışıyorsunuz. Hatta ortalarda ve ortadan sonra elinizden bırakmakta zorlandığınız bölümler dahi oluyor. Bana göre harika bir anlatım, harika bir kişi psikolojisi analizi var kitapta. Uzun betimlemeler beni biraz yorsa da, son zamanlarda okuduğum en kaliteli kitaplardandı.
