··
1 artı 1'leme
·2.988 görüntüleme
Özlem hanım, Dostoyevski etkinliğine sırf sizin bu incelemenizi okuyarak katılmamız mümkünmüş halbuki. Bu binikiyüz sayfalık kitabın tek bir incelemesi var ve gönül rahatlığıyla söylüyorum ki başka birine ihtiyacı yok. Her şeyiyle güzel bir çalışma, elinize sağlık.
Çok teşekkür ederim Erhan bey. Siz güzel görüyorsunuz mutlaka ve yorumunuz, kaleminizin rengiyle çok kıymetli. Evet, kitabın başka bir incelemesi yok ve nacizane.. inanıyorum ki incelemede dahil, bu eserin okunuşuyla oluşan tüm kelimeler bütünleştip parlayarak, eseri yaşatacaktır :) Trene geç kalmalarım azıcık meşhur olduğu için, aksi mümkün olmazdı sanırım :) .. Tekrar teşekkür ederim, vaktiniz, yorumunuz ve Işığınız için :)
Çok güzeldi... O kadar akıcıydı ki nasıl bittiğini anlayamadım. Diyaloglar da ayrı bir güzel olmuş. Film izler gibi kafamda canlandı siz ve Dostoyevski... Elinize yüreğinize sağlık çok beğendim :))
Çok teşekkür ederim :) Kendimce ifade etmeye çalıştım.. Güzele dair ne gördüyseniz bu yazarın kaleminin yanında etkinliğin getirdiği bir bütünlüktür ki onun köklerinde dostluğun, sevginin, birliğin yaşam ağacı. Vaktiniz, yorumunuz için ayrıca teşekkür ederim :)
Işık olsun dilerim..
Söyleyebileceğim çok şey var. Ama hepsi tek bir düşünce altında toplanmış durumda. O da şu: Bu incelemeden önce Dostoyevski okuduğumu ve onu benimsediğimi zannediyordum. Şu an ise sanrım, bir cam gibi un ufak oldu. Kendi adıma çok teşekkür ederim, Özlem. Okuduğum en güzel Dostoyevski yazısıydı. Kalemine ve yüreğine sağlık.
Duygular bir Ahmet. Ben de en azından kendimce ve zihnimin o kaf dağınca birçok şey bildiğimi düşünür, iddia ederdim. Dostoyevski, harfleri dahi yeniden sundu bana. Bir bilsen ne çok çekiştik :)
İfade edebildiysem okuduklarımı, hissettiklerimi ne mutlu..
Varlığına ve güzel görüşüne sağlık :) ..
Bu yorum görüntülenemiyor
Ah bu ne güzeldi. Bu ne mükemmeldi. Sevgili Özlem o arkandan kumral uzun saçlı seni takip eden kız da bendim. Çaktırmadan geldim. Dostoyevski farketmedi tabiki. Bir dahaki tren seferinde bende onunla olacağım. İlk fırsatta iznimi alır almaz. Balodaki o prensin yanındaki arkadaşı var ya ah ne hoş dans ediyordu. Birlikte gidelim sen o Rus prens ile ben de yanındaki ile dans edelim. Kalbimizde sevgi ile. Ellerine yüreğine sağlık. Yıldızın hep parlasın.
Kalbimizde sevgi ile.. O tüm kapıları açan değil mi Sevgili Sema :) Kesinlikle söylediklerini gerçekleştirmeli.. ki seninde ceplerine bakmanı dilerim, vaktinden erken gelen bir davet orada olabilir :) Ayırdığın zamana, güzel görüşüne, varlığına sağlık... Gökyüzündeki yıldızımız, herbirimizin o ışıklı varlığı.. Daim olsun tüm güzelliğiyle :)
Sen masal anlatmışsın be Özlem! Yazının başında bu bir hikayedir, diye uyarmışsın gerçi. Başladım okumaya. Hızlı başladım, “Elimi kavrayabileceğim yuvarlaklıkta bir kapı kolunu çevirmem, içeriye girmemle eşdeğerdi. Bu dalgın kararsızlığım, yazarın sezgilerine ulaşmış olacak ki kapının ardında birinin olduğunu fark etti.” Cümlesinde tökezledim. Anlamadım, bir daha okudum. Bir daha. Ha, içeri girmemiş ki, ondan dedim. “Eli” hala düşünüyorum ama. )))
“Konuşulanları anlıyordum ama bu henüz tamamlanmamış bir hikaye olduğu için ben de olay ilerledikçe tabloya dahil olan bir karakter gibiydim.” Özlem’in kendi masalında olması, belki bir otobiyografik olma duygusu uyandırıyor, ama burası pek bir postmodern olmuş. Sevdim.
Bir de erkek tanımı var ki, tebessüm ettirdi. “Ciddi ve ruhsuz bir bakış, iyi bir tercihti.” Öyle olsun. :))))
"Evet gözlerindeki pırıltı o çocuğun varlığı olmalı." Bak bu sıcaktı.
“Yahudi odadan çıktı…” Yok, o odadan çıkamazsın diye gülümsedim. Masal ama.
“Kabukları soyulmuş İnsanlardık, yaşadıkça ve yürüdükçe derisini, rengini ve belki ırkını bulacak olan.” Çok güzeldi.
Hep derim, metaforlar edebiyatın sihridir.
“Gözlerinde küçük bir kız vardı ve bir düş, bir uyku.. bir yıldız..
Gözlerinde silahın yansıması vardı, ölüm..”
“Osmanlı esarettir ve biz Ruslar, esaretin zincirini kırmasını biliriz.”
Bak sen Fedya’ya derken, “Sonbahar yaprakları savrulurken birkaç tanesi toplanıyor yanımda. Daha biraz önce bahardı halbuki.” İşte budur. Özlem'in, Fedya'ya gücenmesi böyle edebi olur işte.
Ya şu? “Hikayeler uçuştu ağaçların dallarından, kelimeler olgunlaştı, cümle oldu ve yazarın cebine doldu hepsi…”
“Yoğun ve güzel bir yolculuktu benim için ve İyi ki diyorum, İyi ki bahar bahane olup roman okumak istemeyişim bu esere yönlendirmiş beni. Gerçi örgüsü bozulan saçlarımda sonbahar yaprakları hâlâ var…”
Vay be, metafor zehirlenmesi oldum billahi.
Zaten ben bir öykü gibi okudum yazını.
Ve, bir yazardan, bu Dostoyevski bile olsa, bir filozof yapamayacağımızı bir kez daha anladım. Alanları, becerileri farklıdır çünkü.
Kalemine sağlık değerli Özlem.
Yazdıklarını okuduğumda Metin Abi, bu sözleri söyleyen ben miyim gerçekten? dedim.. Zira kelimeler ellerinde parladı :) Ve lütfen her ne kadar inceleme dahilinde de olsa bu sözleri o kelimelerin yıldızı say. Vakit ayırıp, hislerle bunca yoğurup bütünleştirebilmek.. Tarifsiz kalan sade ve sadece benim :) Ve mahçup olan...
Çok teşekkür ederim Eşsiz yorumun ve ondan da öte Varlığın için :)
Tren sanki şimdi kalktı.. Oysa çok zaman olmuştu :)
Ellerinde sihir var seninde, inanıyorum :)
Saygılarımla...
2 sonraki yanıtı göster
Emeğinizi kutluyorum...
(alkış) (şaşiran surat) (gulen yüz) (alkış)
Off ne de uzun olmuş. Uyarının hakkını veriyor. :))) Dosto ile dost olmuşsunuz ne süper. Emek dolu yazı için teşekkürler elinize sağlık :))
Dosto ile dost olmak.. sanırım öz olan bu :) Ben teşekkür ederim vakit ayırıp bu güzel sözlere layık görebildiğiniz için..
Yüreğinize sağlık :) ..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.