Bu durumu 
Ece Ayhan umursamaz ama ben yine de yazmak istedim. Büyük çok büyük beklentilerle başladığım bu kitabı yarım bırakmıştım. Kendisine haksızlık ettiğimi ve ikinci bir şans daha vermem gerektiğini düşündüm ve düşük beklentilerle kitabı tekrar okumaya başladım. Sanırım bu sefer taşlar yerine oturdu.
Ne okuduğuma gelirsek; şiir ayrı, Ece Ayhan şiiri ayrı gibi bir tanım yapabilirim sanırım. Kendine has çok farklı bir dili var. Anlam kaygısı taşımayı kendine amaç edinmemiş. Aslında sanat denilen şey esasında bu olmalı. Her zaman kendinden öncekileri taklit etmek sıradanlığa girer.
Okuyucunun akıl sınırlarını fazlaca zorlamış. Belki de bir tek benim aklımın sınırlarını zorlamış oldu bilemem. Gerçeğin dışında dolaşmış durmuş dizeleri. Benim yazabileceklerim bu kadar. Buradan gerisini kitaptan bir cümle ile noktalıyorum.
"Ayakta şiirdir, aykırı şiirdir, bellek şiirdir, delikanlı şiirdir, düşünce şiirdir, genç şiirdir, kara şiirdir, kentten içeri şiirdir, logaritmalı şiirdir, mobil şiirdir, mor külhani şiirdir, parasız yatılı şiirdir, sayısal şiirdir, sessiz çekilen şiirdir, sıkı şiirdir, sivil şiirdir, şiirde kalmayan şiirdir, uç şiirdir, uyaksız ölçüsüz şiirdir, vişne çürüğü şiirdir, yalınayak şiirdir, yeri olumsuz şiirdir."
··
435 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.