Kitapta genel olarak modern ve gelenek çatışması var. Bu çatışmada kazanan yok. Yazar, ne vildan kadar itaatkar, ne de Lerzan kadar savruk bir karakter bekliyor yeni nesilden. Sadece son kısımda Vildan'ın tavrını yücelterek içsel mutluluğun kapısına, (aydınlık kapıya ulaştırıyor) Bence yazar Fazilet'i örnek karakter olarak gösteriyor. Ne Lerzan kadar pervasız ne de Vildan kadar iradesiz. Hem Vildan'ın hem de Lerzan'ın aynı derecede Faziletle arkadaşlık edebilmesi bu tezim için bir dayanak niteliğindedir diye düşünüyorum.
