Öykü kitabı olan bu güzel kitap, kendi yaşamımızı anlatıyor aslında. Hepimizin yolculukta olduğunu, bu yolları kendi irademizle belirlediğimizi biliyoruz. Bazı zamanlar çıkmaz sokaklara sapabildiğimizi ama o iradeyle geriye dönebilme imkanının da olduğunu biliyoruz. Yeter ki dönüş yolunu unutmayalım. Nereden geldiğimizi ne istediğimizi, kimden geldiğimizi, kime gittiğimizi yeter ki unutmayalım ! İnsandır nefs sahibi, insandır yollara düşen, insandır aramak isteyen. Bizler düştüğümüz her kuyudan sağ çıkamayız. Kimimiz tozlanırız kimimiz ıslanır, kimimiz boğuluruz kimimiz de her geçen gün bataklığa gömülmeye devam ederiz. Bazımız da o kuyuya tam dalmadan çıkmayı başarmıştır. Kuyu dediğimiz nefsimizin ta kendisidir. Her birimiz tek başına yolculuk yapıyoruz bu hayatta. Bazen biz kayboluyoruz, bazen kaybolana yolunu gösteriyoruz. Hayatımız geniş ve dar, dikenli ve güllerle dolu yollardan geçiyor nefes aldıkça. Yolda nice kimselerle karşılaşırız ki bize yönümüzü onlar gösterirler. Ve herkes yol aldığı ömür yolculuğunda, kendi kuyusuna yalnızca kendi düşer. Rabbim ne kadar güzel bir yol vermiş ki, pişmanlıklarımızdan kurtulabilmek için tevbeyi bahşetmiş bizlere. Hatalarımızı, içimizin huzurla dolmasına sebep olan affıyla örtmüş. Ya günahlarımızdan arınabilmek adına, bir kurtuluş yolu bahşetmemiş olsaydı ? İşte asıl mükemmellik bizim hatamızı farkederek af kapısına yönelmemizle başlıyor. Sonrası ise kuyunun içinde miyiz, dışında mı ? sorusunu sorduruyor. Eğer kuyunun dışında isek Mısır'a ulaşabilir miydik peki ? Ulaşabilenlerden olmak duasıyla. Kendi yolunu merak edenler için, mutlaka okumanız gereken bir kitap. Herkesin yol aldığı bir yolu olduğuna göre hepiniz okuyun, okutun.

KuyuRasim Özdenören · İz Yayıncılık · 2022892 okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba Bal