"Fakat Hester, hayatımın o anına kadar boş bir ömür sürmüştüm. Dünyam öylesine karanlık ve sıkıntılı idi ki! Kocaman bir konak gibiydi kalbim, birçok misafirleri ağırlayabilirdi; fakat ne kadar ıssız, ne kadar soğuktu! Ne kadar istiyordum o sönük ocağı tutuşturmayı! Yaşlıydım, gönlüm karanlık, bedenim çarpıktı; fakat bunlara rağmen insanoğlunun nasibi olsun diye bütün dünyaya dağılmış olan o sade mutluluktan ben de belki pay alırım diye düşündüm; ve seni kalbime çektim, derinliklerine bağladım. Kalbime verdiğin sıcaklıkla seni ısıtmaya çalıştım."
Sayfa 86 - Erasmus YayınlarıKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.