Oran kentinde farelerin ölmesiyle başlayan, hastalarda farkedilen belirtilerle kendini ortaya koyan zalim veba... Kent karantinaya alınır. Başka şehirlerde sevdikleri olanlar kavuşmanın peşine düşerler. En son umutları, sürekli yapmaktan sıradanlaşmış olan kısa cümleli telgraflar çekmek olur. *Bu arada aramızdan bazıları, yazmakta diretiyor ve dışarısıyla haberleşmek için bir kandırmacadan öteye gitmeyen çözümler tasarlayıp duruyorlardı. Yine de tasarladığımız yöntemlerden birkaçı başarıya ulaşıyordu, ancak hiçbir yanıt alamadığımızdan sonuçlar hakkında tek bir bilgi bile alamıyorduk. Böylece, haftalarca hep aynı mektubu yazıp, aynı çağrıları yineleyip durduk; öyle ki önceleri yüreğimizden kanla canla çıkmış olan sözcükler bir süre sonra anlamını yitiriyordu. Biz de onları düşünmeden, ölü tümceler aracılığıyla güç yaşantımızın işaretlerini göndermeye çalışarak, yeniden yazıyorduk. Ve son olarak, telgrafın geleneksel çağrısı, bu kısır ve inatçı monoloğa, duvarla konuşmayı andıran bu kuru diyaloğa yeğ tutulur gibi geliyordu.* (sf.75) Insanların dışarıdakilerle, sevdikleriyle haberleşmesi, cümlelerin yazarın yani anlatıcının tabiriyle, canla yürekten çıkmasının yerini duvarla konuşmaların alması, yavaştan gelen ümitsizliğin ve yaşama tutunmanın aşikar bırakılışına işaret. Sürekli başka yollar ararken -yasal veya yasadışı- bunun sonuç vermemesi üzerine umudu yitirmek.. Bir hastalığın hem bireysel hem de toplumsal olarak fizyolojik ve ruhsal etkileri... Camus'un gözünden anlatıcıya aktarılan betimlemeler oldukça açıklayıcı. Her iki etkiyi de gözlemlemek, zamansal ve mekansal açıdan okuyucuyu yormuyor, aksine akışı sağlıyor. Herkesin umutsuzluğa düştüğü zamanlarda üç arkadaş hastaların tedavi olacağına karşı ümidini yitirmez. Büyük bir titizlikle belirtileri takip ederler. Sanki onların umudunda ümitsizlik saklıydı, çünkü veba kimin yakasına düştüyse, düşürmeden bırakmıyordu. Hastalığa karşı hepsinin bir bilinçsizlik halinde olduğunu söyleyebiliriz. Yeni ilaçlar, serumlar hep hasta üzerinde deneniyordu. Iyiyse, biraz daha yaşatıyor; kötüyse, daha çok acı çektiriyordu. Kitapta papazlar, kilise ayinlerinde konuşma yapıyordu. Bunun, edinilen günahların bedeli olduğunu kabul ettiren tarzda vaazlar... Insanlar bu bilinçsizlikle birlikte vebayı kabullenişe geçiyorlardı. Bu konularda Camus'a katılmadığım noktalar çok açıkçası. Aslında birbirini tanımayan, belki de karakterleri taban tabana zıt olan bu üç arkadaşın amacı bir olmasaydı, bu arkadaşlık gerçekleşmeyecekti. Amaç, varılması istenen yol tek olunca kim nasıl olursa olsun birbirlerini idare etmeye alıştılar. Kitabın sevdiğim bölümlerinden biri de bu kısımlar oldu. Tevafuk eseri bir araya gelmiş kişilerin, aslında bir şekilde birbirini tanımış olmaları. Bu, askerlikte edinilmek zorunda olan arkadaş gibi. Belki insanın kafasına yatmaz, karakterine uymaz ama zor zamanlarda arkadaşlık etmeyi öğrenirsin. Doktor Rieux'un sakinliği, fedakar oluşu, her zaman mücadeleci halini koruması bir sağlıkçı olarak taktir ettiğim bir olgu. Hastalıklarda, belirti ve tedavilerde Rieux ile konuşmak istedim belki yanında olmak, yardımcı olmak.. Tarrou var bir de. Gözlemlerini not alması, olayları kavrayış açısından okuyucuya yardım ediyor. Ve tüm bunların sonucu, kentten veba defediliyor. Yeniden, insanlar aldıkları nefesin kıymetini yaşıyorlar. Oran kenti yeniden fareli bir kent haline geliyor. Incelemeyi kitabın en başında yer alan bir cümle ile sonlandırmak istiyorum; *Bir hapsedilmişliği başka bir hapsedilmişlikle göstermek, gerçekte var olan herhangi bir şeyi, var olmayan bir şeyle göstermek kadar mantığa uygundur.* -Daniel Defoe-

VebaAlbert Camus · Can Yayınları · 202020,2bin okunma

··

17 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

berika•

@mekanikbrain ·

27 Mayıs 2018 03:13

Çok teşekkür ederim.. :) bir doktor ilk önce hastasına inanmalı, iyileştireceğine inandırmalı ki, bir şeyler etkisini ve faydasını göstersin... veba hastalığı da fazla ölümlere gebe bir hastalık malesef.. ciddi mücadele gerekiyor iyileşme durumu için.. söylediğiniz kitaplarını da okuyacağım, daha iyi anlamama yardımcı olacaktır eminim ki. :))

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

berika•