··
315 görüntüleme
Anladığım kadarıyla yazar "hayatımı yazsam roman olur" tandanslı birisi- sitedeki diğer kitaplarına baktım, onlar da otobiyografik. İncelemenden anladığım kadarıyla klasik bir kötü baba-mağdur anne- zavallı çocuk hikayesi, ama amerikan- irlanda işi biraz. Biraz garip olacak ama bazı insanlar bazı kitapları okumamalı diye düşünüyorum, o kitapların verceği şeyler sınırlı gibi geliyor, daha fazla heyecanlandıracak şeyler gerek zeki insanlara. Ya da benim görüşüm sadece, bu arada bu yorum yazma yerleri de daralmış galiba:)) Eline sağlık çok, Necip nasıl Thomas Bernhard okumaması gerektiğini anladıysa , ben de aynı havayı aldım bu incelemeden.
Angela'nın Külleri tutunca diğer kitapları da yazıyor zaten. Ama asıl kitap bu :) Thomas Bernhard seviyesine çıktıktan sonra bu türden bir kitaba dönüş yapmak biraz zor oldu benim için de zaten. Bir süre bu türden okumayacağım zaten, merak etme :)
Eline sağlık öncelikle... Geçen konuşmuştuk biraz kitap hakkında. 15-20 yıl önce okuduğum kitapların %80’ini hatırlamam. Ancak bu kitap cam gibi aklımda. Çok huzursuz edici bir kitap çünkü. Bir savaş kadar rahatsız eden bir konu bu zoraki evlilikler ve sonrasındaki yıkım. Fakirlik bir insanlık suçu ancak bu aile farklı. Zaten o kitaptan sonra bir daha böyle yüksek doz dram kitaplara hiç bulaşmadım. Eminim sen de bir süre kaçarsın:) Kitabın ders alınacak sosyal taraflarını çok güzel öne çıkartmışsın. Zaten bunları bir kenara alınca gerisi sinir stress:)
Aynen Necip abi, tıpkı konuştuğumuz gibi. Yüksek doz dram içeriyor ve bir süre böyle bir kitaba yaklaşmam sanırım ben de :) Zaten kitap eşimin kitabıydı. Evdeki kitapların okunmadan kitaplıkta durması beni rahatsız ettiği için okuma kararı vermiştim. Pişman olmadım; ama Erhan abinin dediği gibi tarz olarak biraz benim tarzımın dışında... Teşekkür ederim :)
Çocukların çektiği acılarla dram yönü ön plan da olan kitaplardan nefret etmişimdir. Boyalı Kuş'tan da bu yüzden nefret ettim. Bu bana biraz kolaycılık gibi geliyor. Nasıl ki komedi filmlerin de izleyiciyi kolay yoldan güldürmek için küfürlü ve bel altı espriler yapılması mizah değil, kolaycılıksa, dram ağırlıklı kitaplarda da çocukların kullanılması bana göre kolaycılık.
Çocuklar insanların hassas noktalarıdır, etkilenmemek mümkün değil ve bazı yazarların bilerek çocukları kullandıklarını düşünüyorum. Buna bir de yoksulluk, hastalıkta eklenince ortaya ağır dram çıkıyor. Ben de dram severim ama insanların gözüne sokulan kolay detaylı dramları değil bam teline dokunacak detaylı dram etkiler beni. Mesela Gogol'ün Palto hikayesinde Akakiy Akakiyeviç arkadaşlarına söyle diyor, “Bırakın beni, neden bana böyle eziyet ediyorsunuz?” Bu, bir insanın trajedisini anlatacak en iyi soru cümlesi bence. Ya da şöyle düşünelim, tek amacı yeni bir paltoya sahip olmak olan bir adam üzerinden nasıl da ağır bir dram çıkıyor ortaya. Hâlbuki tek önemli detay palto. Kısacası bir yazara, hastalık ver, çocuk ver, yoksulluk ver, acı ver elbette çok kolay bir dram çıkar ortaya. Ama sadece palto ver ve dram yaz de işte o zaman ak koyun kara koyun belli olur.
Bu arada ben niye kitabı okumadan bu kadar salladım bu kitaba anlamadım. :) Gogol ile kıyaslamakta nereden geldiyse aklıma. :) İnceleme gayet güzel olmuş Semih Bey. Elinize sağlık. :)
Rahime Hanım, yazarımız kendi çocukluk dönemini anlattığı için mecburen o öğelere yer vermiş. Olayları daha fazla dramatikleştirmek için özellikle seçmemiş. Söylediklerinize katılıyorum, elbette bu tür konular yazarlar için kolaycılık olarak nitelenebilir. En basitinden biz bile bir hikaye yazarken bu konular üzerinden yazıyoruz kolay olduğu için. Ama bunların Angela’nın Külleri için geçerli olmadığını düşünüyorum. Çünkü kendi çocukluk dönemini anlatıyor ve ajitasyon yapmıyor gerçekten... Çok teşekkür ederim değerli düşünceleriniz için :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.