"Benim ustalık eserim olacaktır." dediği Seraphita'sını okudum, Balzac'tan. Belki de yıllar sonra. Çünkü en son üniversitede Karşılaştırmalı Edebiyat dersinde okumuştum. Goriot Babası'nı... Seraphita'sı da hasret gidermek için küçük bir fırsat oldu benim için. Onun ustalık eserim dediği kitabında diğer eserlerinin tadını alamasam da onlardan çokça farklı yanları vardı. Okurken durup düşündüğüm, ne diyor bu Balzac dediğim, ilginç ama gerçek tespitlerini takdir ettiğim bir kitap oldu. Çünkü diğer eserlerine nazaran daha felsefi bir yapısı vardı. Öyle bir oturuşta bitirilecek bir kitap değilmiş, aksine uzun vadeli ama kopmayan bağlantıyla okunmalı. Kitabına isim konusu olan kahramanın varlığı, bu varlığın haklı ikilemleri, çabası... Hepsinin de birbirinden uç noktaları. Düşünsel yönüne bakınca kadın-erkek ikileminin izlerini görüyorum. Çünkü bu eserinden önce yazmış olduğu eserlerinde ya erkek vardı, ya da kadın. Ya kadın metaforunun içine işleniyordu, ya da erkek. Ama çoğunlukla kadınındı. Çünkü Balzac, kadın ruh tahlil ve tasvirlerinde oldukça başarılı bir kaleme sahipti. Bu yönlerini biraz geri plana atınca anlatımınında da sertlik ve keskinlik vardı. Fakat ironik olsa da bir o kadar yoğun manalara gark ediyordu. Birkaç gün boyunca elimde gezen bir kitap oldu. Bazen hakimiyeti kopardım, bazen işte sarıldım dedim. Ancak genel bir yorum yapacak olursam bu kitabı tekrar okuyacağım. ÇÜNKÜ! Goriot Babası'nı geçemedi bu kitap benim gönlümde.

SeraphitaHonore de Balzac · Jaguar Kitap · 2015464 okunma

·

107 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esengül Ersoy