''O'nu siz öldürdünüz!'' Evet, böyle yazmıştı dergiye, Sait'i çokça seven bir arkadaşı, 1954'ün bilmem hangi zamanında. 11 Mayıs'ta gözlerden boşanan yaşlarla birlikte... Onu siroz öldürmedi, Onu öldüren dostlarıydı, 'içki içmeyi bırak' nasihatini binlerce kez demeyip 3-5 kere diyen arkadaşlarıydı Onu öldüren. Onu anlamayan annesi, son günlerinde genç kızlığımı yaşayacağım deyip, O'na 'Yalandan da Olsa Seni seviyorum Diyemeyen' Leyla Erbil, en çok da gönlüyle alay eden alçak Rum kızı Aleksandra'ydı O'nu öldüren. Fakat Aleksandra sen kazanmadın, sen kaybettin, biz kazandık. Sen anlayamadın Sait'i, O'nun yazılarını, büyük aşkını, bir çay esnasında dilinden dökülecek sözleri duyamayacak kadar sağırdın. Sen üç kuruşluk güzelliğin için, ahlaksız zenginlerle gönlünü eğlendirdin. Bir markalı kırmızı ruj, bir Paris parfümü için ağzı leş gibi kötülük kokan insanlarla yatıp kalktın. Sen Sait'i göremedin göremezsin. Çünkü Sait ne diyordu senin ve senin gibiler için: '' Onu ben bir saraya değil İki odalı bir eve götürecektim Bir radyomuz, bir banyomuz olacaktı Nikeli pırıl pırıl bir karyolada Hasan ustanın işlediği Bir mavi yorgan bakacaktı Aynada ona layık iki üç eşya Güleceklerdi... Evet güldün sen Aleksandra, zavallıca, çaresizce...'' -------------------------------------------------------------- Ve devam ediyordu Sait: '' Hiçbiri olmadı hiçbiri olmayacak Düşmanlar çok Dünyanın yarıdan çoğu Herkes Benim saadetime herkes Her şey Mani olmakta Neden biliyorum Biliyorum, söyliyemiyorum.'' Ah Aleksandra! Sait gibi bir adam hiç sevilmez miydi? Onu tüm Burgazadalılar sevmişti, bir tek sen sevemedin. Oysa O seni çok seviyordu, deli gibi. Karşısına annesini, tüm dostlarını hatta yazıyı bırakmayı bile göze aldı. Ne oldu, rahat ettin mi? Başın göğe erdi mi? Cesedin unutuldu gitti. Oysa Sait? Milyonlarca seveni var, kalbimizde yaşıyor. Zaten Orhan Veli'ye de aynısı yapmadınız mı Aleksandra gibileri? Size, sizin gibi ucuz kadınlara sevgiyi öğretecem diye, bir gece Ankara sokaklarında dalgın dalgın yürüyüp kazara düşüp sakatlanan güzelim Orhan'a ne ettiniz? O'na nasıl kıydınız? Öldükten sonra cebinden çıkan ufacık sararmış kağıtta ne yazıyordu? O'na, buna, Bella'ya, aşkına, komşusuna yazdığı sevgi dolu sözcükleri yok muydu? Orhan Veli ve Sait Faik ne büyük dostlardı! Ne büyük âşıklardı onlar. Yazılarına, şiirlerine de biz âşık olduk. Gördün mü Aleksandra. Bak! Nasıl sevilirmiş bir insan...

Şimdi Sevişme VaktiSait Faik Abasıyanık · İş Bankası Kültür Yayınları · 20142,889 okunma

··

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.