Nietzsche’ye Aniden Gelen İlham & Yaratıcı Zekası
2 ay kadar önce 
Yaratıcı Beyin kitabını okumuştum. Nörobilimci olan yazar, yaratma eylemi gerçekleşirken beyinde neler olup bittiğini irdeliyordu. Daha önceden ortaya yaratıcı eserler koymuş kişilerin bu yaratıcı süreçleriyle ilgili kendi tasvirlerine yer veriyordu. Maalesef kitabı kütüphaneden alıp okuduktan sonra iade ettiğim için şu an bakıp kesin alıntılar yapamıyorum ama orda Coleridge’nin gördüğü bir rüyadan sonra Kubilay Han ile ilgili yazdığı şiirle ilgili: rüyasında tutulduğu imge sağanağından sonra, sayısından tam emin değilim ama 300 kadar dizesi olan bir şiir yazıyor. Ama zorlanmadan, hepsini direkt zihninden, çaba sarf etmeden, kurmadan, düşünmeden kağıda aktarıyor. Dizeler zihnine doldurulmuş gibiydi. Ezbere yazıyor gibiydi. Rüyasından gelen ilhamın gücüyle yazmıştı. Bu yazdığı anlarda biri tarafından işinden alıkoyulmasa belki daha da fazlasını yazacaktı ama tekrar devam etmek için uğraştığında şakır şakır yazamadı. İşte bu “serbest çağrışım” denen, sadece yaratıcı insanlara özgü olan şeyi o an Coleridge yaşamıştı. 134. sayfayı okuduktan sonra gördüm ki diğer birçoğu gibi 1888 yılının sonbahar döneminde eserlerini ortaya koyarken Nietzsche de yaşamış bunu. Bu yazdıklarımı, kitaptan yardım alarak daha çok açmak isterdim ama Andreasen bu bahsettiğim 134. sayfadaki satırları okumuş olsaydı eminim kitabında yer verirdi. Daha birçok yaratıcı insanda da bu yaratıcı süreç o sayfada tarif edilen şekle çok benzer tarzda işliyor. Bu da böyle kendi kurduğum bi bağdaştı, paylaşmak istedim.
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.