Kitabın bu sitede bu kadar az okunmaya sahip olması aslında bana biraz tuhaf geldi. Çünkü gerek karakterler bakımından gerekse de konunun işlenişi bakımından buradaki çoğu okurun ilgisini çekeceğini düşündüğüm bir kitap bu. Evet şimdi kitap için sitedeki ilk incelemeyi kaleme almaya başlayabilirim.
Refik Halit Karay’ı Bugünün Saraylısı kitabı ile tanımak istiyordum. Fakat sahafta ‘’Sonuncu Kadeh’’ gözüme çarpınca neden tanışmamı bu kitap ile gerçekleştirmeyeyim dedim. Kitabın arkasında konusuna dair hiçbir bilgi yoktu. Dolayısıyla ne okuyacağımı bilmeden yalnızca yazarına bakarak kitabı almış oldum. Çok beklentim de yoktu haliyle, ama kitap umduğumdan çok daha iyi çıktı.
Hikayemiz Murad Naci isminde, altmışlarında, maddi durumu çok iyi, hoş görünümlü bir tüccarın vapur gezintisi ile başlıyor. Murad Naci’nin hayattaki en büyük zaafı kadınlar, kendisi de tam bir çapkın. Vapur gezintilerini de güzel kadınlarla karşılaşmak ve onları seyretmek için gerçekleştiriyor zaten. Yaşlılık da kadınlardan mahrum kaldığı için zaman zaman kendisini üzüyor. Okurken karakterin birçok düşüncesini tasvip etmedim ve hatta bazı davranışlarına şiddetle karşı çıktım. Bir diğer karakterimiz ise Cemşit ve kendisi çok daha ilginç bir karakter. Hayatın getirdiği güzellikleri görmeyi ve yaşamayı ısrarla reddeden, birçok şeye karşı çıkan bir karakter. Kitap bu iki karakter ekseninde zıtlıkları ortaya koyuyor, iki farklı karakterin birbirinden tamamen farklı düşüncelerini çarpıştırıyor. Bunları yaparken de arka planda usul usul farklı konular hakkında düşünmeye sevk ediyor. Ayrıca kitabı okurken film seyrediyormuş hissiyatını da yoğun olarak hissettim, onu da ekleyelim.
Kitabın bir diğer hoşuma giden yanı da eski İstanbul’u betimlemesiydi. Karakterlerimiz oradan oraya gittikçe biz de eski İstanbul’da gezinmiş oluyoruz. Ayrıca kitap iki farklı zaman dilimini kapsadığı için 1910’lar ve 1950’ler hakkında karşılaştırmalar da okuyabiliyorsunuz. Yalnızca şehir değil, yaşantılar ve hatta zamanın giyim tarzının farklılıklarını dahi görebiliyorsunuz.
Ben kitabı zevkle okudum. Kitabın başında konunun basit olduğunu düşündüysem ve ana tema her ne kadar basit gibi görünse de gerek işleniş gerek karakterler o hissi yok ediyor. Zaten kitabı yarılayamadan ana konunun ne olduğunu da tam olarak anlayamıyorsunuz, o açıdan da merak duygusunu canlı tutuyor. Sadece tesadüfler biraz fazla geldi bana, ama çok da önemi yok.
Refik Halit Karay’ın başka eserlerini de okumak isterim. Bu kitabı da beğendim, tavsiye ederim. Hepinize iyi okumalar dilerim…
