Suskunum...
Bunca ihanete uğramışlığın acısını sığdıramıyorum kalemime, kalbime gözyaşlarıma, gökyüzüne...
Bir şiir yazamıyorum mesela...
Tutsagım kabullenemeyişlerime, inkar edişlerime, herkesin iyi olduğunu sandığım hayal dünyama...
İyi niyetime, çoğunluğun kötü olduğu bir gezegende iyi olmayı marifet bilişime ...
Görünmez prangalarımdan kurtulamıyorum.
Bir kedinin, bir çocuğun masum bakışlarından, doganın sevgi dolu kucaklayan havasından kurtulamıyorum. Bir yıldızın mutlulugundan, güzelliginden, sevginin imparatorluk kuracagı ütopyasından...
İsyan ediyorum...
Tüm bencilliklere...
Sevgiye baş kaldıran tüm anarşiye...
Tanrıya meydan okuyan tüm kötülere...
Hayal kuruyorum...
Kuşların uçtuğu, rüzgarın estiği, gökkuşağının resim çizdiği, yaprakların kıpraştığı, denizin kıyıdan kumları alıp götürdügü musmutlu bir günde kimseye kötülük yapmadan severek yaşamanın verdigi bir gururla bu gezegene bir tebessüm hediye ederek veda etmeyi...
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.