İranlı bir ailenin insanın yüreğini dağlayan hikayesi. "Nasıl bir kitap bu, hiç mi güzel birşey olmaz." diyerek bitirdiğim bir kitap. Haa tamam 4. bölümde kitabın en güzel ve sakin, mutlu bir anlatımın olduğu yer var. Orayı okurken 'ohh be' içimden gerçirip mutlu olmuşumdur çok kısa bir süre için. Olaylar kronolojik sıraya göre anlatılmadığı için bölümleri oturtmak biraz zor ama Oğuz Atay'ın Tutunamayanalar'ı kadar değil. Sanki bir puzzle gibi her çağrışımda anlatılanlarla kitap tamamlanıyor. Anlatımda kendi ailesinden bahsederken neden 'anne', 'baba' şeklinde yabancıymış gibi kullanmasını anlayamadım. Aydın (annesinin gözbebeği) ve Orhan (babasının oğlu) ana karakterler. Ayda, Aydın'ın ikizi, Yusuf ise en küçükleri, hüzünlü bir sonları var. Orhan'ın ağzından okurken sanırsın Aydın deli. Aydın tarafından bakınca gayet aklı başında nerede delirdi bu?

Ölü RuhlarAbbas Maroufi · Etna Kitap · 2010178 okunma

·

70 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.