··
314 görüntüleme
Şimdi jeton düştü bende. Öykündeki üslubu şimdi daha iyi anladım.
Bana kalırsa VOB bilinç akışıyla yazmaz bu kitabında. Denetimli bilinç akışı dedikleri, iç monologdur.
Hani öyküne yazdığım yorumda "Daha ustaca geçmelisin iki faza. Fark ettirmeden." dedim ya. Mesela VOB'da aynı derten muzdaripti. Uzun metinli romanlarda bunu hallediyordu ama öykülerde bu tarz onu da çok zorluyordu. Hatta, anlatma ve göstermeleri (Ben ile anlattığından) parantez ya da tırnakla ayırmak zorunda kaldığını hatırlıyorum.
Bu kitapta da öyle mi?
İşte bu ayırma bana acayip itici geliyor. Zor da, çünkü öykü, metin kısa.
1 önceki yanıtı göster
Benimki öykü değil tam öykünme oldu :)) yazmak çok keyifli ama VOB uslubu ile. O kadar benzediğime göre heralde ustadan baya bir şey öğrenmişim :))
Dost'taki öyküler biraz başka. Tek kişilik değil. Diyalog olay hareket çok. O iç konuşmalar yok. Yaşamasız çok fena ama ya. Çok sert. Harbi karanlık. İtalik yazı kullanılmış bir çok yerde.
13 sonraki yanıtı göster
"O zor değil, siz anlamıyorsunuz." Aynen öyle, onun kısa ve devrik cümlelerinin içinde o kadar çok şey keşfedilebilir ki aslında. Onu yürekle okumak lazım, kendini ona bırakanı alıp götürdüğü muhakkak. Çok güzel anlatmışsın, kalemine, yüreğine sağlık. :)
Teşekkür ederim :)) insan sevdiğini böyle anlatıyor işte. Değerlerini bilmek lazım. Bir gün Vüsat O.Bener etkinliği yapılırsa böyle incelemeler yazacağım söz. Ben yapmıyorum. Bir kere Sait Faik yapmak istedim çok kırıldım.
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.