Profesörün yaptıklarında hiçbir haklı yan göremesem de, utanç duyduğunu hissedemesem de çiftlikte yaşayanların hissettiği utanç ve yaşananlardan duyduğum utanç yetti bana. İçine aldı; izlettirdi olanları, hissettirdi yaşananları, düşündürdü yapılanları. Çaresizlik, mecbur oluş, mecbur hissediş, umutsuzluk; bir yandan da umut etmek isteyiş, yaşama hevesi, ileriye dönük yaşanmazlık, hayatta kalmak ama aynı zamanda ayakta kalmak isteyiş; yaşananların getirdiği utanç, önyargı, gurur, sabır, sabırsızlık, tükeniş, yeniden doğuş…. Hepsini hissettirdi.
Gözümün önünde oldu her şey ve bitiverdi. Bir çırpıda…