Önce ‘atları bağlayın geceyi burada geçireceğiz’ ismiyle yakalamıştı beni.Sonra öyküleri okudukça daha da sevdim ama zaten biliyordum Melisa Kesmez’i.Sabitfikir dergisindeki yazılarından.
Hatta bir kitap incelemesinden sonra (Google sağolsun yıl 2015 imiş), kitapçılarda dediği kitabı aramıştım ‘kayısılardan’ bahseden bir kitap diye sorarak.Tabii o kitabın adı ‘yakındaki uzak’ idi Rebecca Solnit’in.
Ben Melisa Kesmez’in kendi yazdıkları haricinde kalemine ortak ettiği kitapları da küpe ettim kendime,yeri çiçeklidir.Yanı ise demli bir çay.O yüzden ‘nohut oda’ (ah nasıl da güzel isimler bunlar!) çıkar çıkmaz okunmalıydı.
Beş hikaye var bu kitapta.Beş ayrılış,beş kopuş ama beş kabuk bağlayış.Hele ki Handan..’kız kardeşim Handan’ daha bir yaraladı beni.
Daha nice kitaplara..Hem yazdıklarına hem tanış ettiklerine..!