Bildiğim kadarıyla hekimlik mesleğinde "önce zarar verme" birinci ilkedir. Ya müdahele etmeyeceksin ya da doğru teşhis ve dolayısıyla doğru tedavi uygulayacaksın. Bu mantığa sahip doktor, pasiyentini incelerken hiçbir semptomu gözardı edemez. Edebiyatın da doktoru var - Anton Çehov. Mesleki mantığını edebiyata (tiyatro eserlerine) taşıdı; toplumu, tedavi sürecinde, doğru teşhis için hiçbir semptomu (karakter, prototip) gözardı etmedi. İşte bu yüzden piyesleri birer reçete gibidir. Azda özdür, azla çokun ifadesidir. Hikayelerinde 'ayna tutma' görevi üstlenirken, piyeslerinde ise artık çözüm yolu gösteren, tedavi etmek isteyen, umut aşılayan Çehov görüyoruz. Onun bulduğu en dikkat çeken "genel semptomlar" bana öyle geliyor ki nihilizm ve oblomovluk'tur. Belki bu açıdan bazı karakterler ön plana çıkabilir, onlara ana karakter diyebiliriz. Fakat bu durum diğer tiyatro yazarlarındaki gibi değildir. Sırf bu yüzden Çehov favori tiyatro yazarımdır. (NFK'nın "Reis Bey"ine yazdığım incelemeye bknz.) İtiraf edeyim ki parantez açarak "gizli" ana karakter aranabilir. Bu oyunda Astrov'dur... İlave yazmak istediklerim https://1000kitap.com/uzima okurumuzun #27114417 incelemesiyle örtüşüyor. Çehov okurken büyük keyif alıyorum. Büyük edip. Ne eksik ne fazla, tam bir yazar.