Edebiyatın arındırıcı ve iyileştirici bir etkisi vardı, bilgi ve “söz” sayesinde tutkuları yerle bir ediyor, anlayışın, bağışlamanın ve sevginin yolunu açıyordu; dilin kurtarıcı bir gücü vardı ve insanın ruhunun en soylu göstergesi edebiyat ruhuydu – edebiyatçı kusursuz bir insandı, bir azizdi…