Can Yücel’in taşlama dolu, adaletsizlik dolu, işkence dolu, bir cezaevi umut dolu şiirleri. Kalemi cesur kendi cesur bir adam ne kadar neyi yanlış yazabilir ki. Okunası bir kitap okurken yaşanası. Umudunu yitirmemiş insalar ile dolu bir kitap işte Can Babanın kaleminden dökülenler. Hem “silah değil artık şiir arıyorlardı ceplerimde” diye böyle bir tezat böyle bir çelişkiyi yazmak bile ah memleketim dedirtiyor insana eğriyi doğru göstermeye değil. Bütün herşeyi dos doğru göstermeye çalışan bir kitap.
