Artık düşünmüyoruz, sadece kızıyoruz. Asabımız bozuldukça bozuluyor. Parasızlığımız, simsiyah bir hava boşluğu dehşetiyle, çepeçevre bizi sarıyor. Yalnızlığımız sonra. Bir gurbet şehrinde, yakın bir kışın buzlu, pırıl pırıl tehtidi altında, yarı aç yarı tok yaşayışımız. Yoksulluğumuz. Tereddütlerimiz. Daha, neler neler! Yalnız bir şey, bir tek şey, bize bir heyecandır veriyor: Ne olursa, ne geçerse geçsin, geçecek olsun:Yaşıyoruz! Bunlar: Bu sıkıntılar, kayıtlar, sorular yaşadığımızın birer kanıtı değil midir? Gerisi? Gerisi kafamızı sokacak bir çatı ile günde bir öğün zıkkımlanacak bir şey bulmaktan ibaret...
Sayfa 274 - İş Bankası Kültür Yayınları
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.