Divan edebiyatı konusunda usta olan İskender Pala, tasavvuf konusunda da kendisinden beklenen güzellikte bir eserle karşımızda. Yunus Emre'nin tasavvuf yolunda hamlığını üstünden atıp, nasıl piştiğine şahit olacaksınız. Sizinle beraber Molla Kasım, Tapduk Emre, Mevlânâ, Hacı Bektaş Veli de Yunus'un bu yoldaki şahitleri olacak. Yunus'u bu yola sevk eden ne oldu peki? Köyünü basan Moğollar taş üstünde taş bırakmamış ve Yunus orada en kıymetlisini kaybetmiştir. Sitare... Yunus'a aşkı öğreten kadın. Öyle bir aşk tasviri vardır ki Sitare'nin, bunu Yunus şöyle dile getirir: ..."'Yunus!' dedi, parmağını kalbimin üzerinde gezdirerek, "Burası kalbinin en değerli yeridir. Burada siyah bir nokta vardır. Canın canı, sevenin Cananı buradadır. O nokta yoğun bir kandan ibarettir. Adına 'süveyda' yahut 'sevda' derler. Çünkü sevda, Kara talih içinde, o kara kan damlasında büyür. Bütün tecelli denizleri, bütün aşk fırtınaları, işte o bir damla kanda dalgalanıp çırpınır. Aşırı sevgi bu damlayı tahrip edip dağıtırsa, parçaları bütün vücuda dağılır. Aşk işte bu dağılmanın adıdır ve o dağılırsa aşık artık ne yaptığını bilmez olur..." Bu acıya ek oğlu İsmail'in de esir düşüp kaybolması, Yunus'u arayışlar içerisine sürükler. Daha önce de kapısına gittiği Hacı Bektaş'ın yanında oduncu olarak nefsiyle bir savaşa girer. Öyle ki bir tane bile eğri odun getirmez ve der ki: "Burası öyle bir Hak ve doğruluk kapısı ki, değil eğri adam, eğri odun bile giremez." Dervişlik için geçirdiği bu süre içinde kendisi ilerleme kaydedemediğini düşünerek oradan ayrılır. Oğlunu aramak da bu yollardaki bir diğer amacı olmuştur. Kayıp geçirdiği sürelerde kendini ve inancını da kaybeden İsmail ise en sonunda babasını bulur. Bu buluşma da Yunus'un bir duasının daha tecellisine şahit olacaksınız. Dünya gözüyle görmeyi istediği tek yüz oğlu olsun istemişti ve Rabbi ona bu dileğini lütfetti. Sonrası mı? Sonrası karanlık. Karanlıkta daha da harlanan, daha da parlayan içindeki aydınlık olacaktır. Herkese şifa dağıtan Yunus, kendi gözleri için hiçbir şey yapmaz çünkü biricik Peygamberimiz'in vefat ettiği yaşı düşünerek, daha fazla dünyayı görmek benim neyime der ve maddeden mana alemindeki yolculuğunu tamamlar. Bu yolculukta sayısız şiirle içindeki ateşi ortaya koyar, öyle ki günümüze kadar ulaşır bu yangın. Çünkü o bir şiir demiş olmak için şiir demiyordu; o bir kalbe girmek için şiir diyordu. Onun şiiri sanatı için değil imanı içindi. Onun şiiri insan için, sevgi için, hoşgörü için, insanlık içindi. Yunus'un en büyük mirası da hem bu şiirler hem de şiire yüklediği anlamlar olmuştur. Hakettiği değeri verebilmek dileğiyle...

Odİskender Pala · Kapı Yayınları · 202241,8bin okunma

··

2 artı 1'leme

·

96 görüntüleme

Büşra İlkar

@kendinceyazar ·

16 Kasım 2018 07:34

Öyle güzel tasvir ettin ki tekrar okuyasım geldi. 😊

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ülfet