İçerisinde üç tane öykünün bulunduğu bu kitabı bir sahaftan almıştım. Tam da canımın Dostoyevski çektiği zamanlarda ilaç gibi geldi. İlk öykü “Mutluluğun Kıyısında” gayet güzeldi. Fakat “Beyaz Geceler”, konsantre Dostoyevski oldu benim için. Neden bu kadar övüldüğünü anlamış oldum. Başka bir çevirisinden tekrar okuyacağım kendisini. Kesinlikle tavsiye edebileceğim bir kitap.
