Allah'a tam anlamıyla güvenme ve dayanma anlamına gelen ''tevekkül'' , bazı erken dönem sufileri tarafından ifrada varacak seviyede uygulanmıştır. Onlara göre Rezzak olan Allah'a tam olarak tevekkül etmemek imansızlık belirtisidir, şüphesiz ki Allah, rızkı verendir. Daha sonraları tevekkül, kazaya rıza ve kaderin tecellilerini gönül hoşluğuyla kabul etmek manasında kalbi bir durum olarak algılanmıştır. Yani tevekkül, Allah'ın kulları için neyin iyi ve neyin kötü olduğunu bildiğine dair şeksiz şüphesiz imandır ve bu makam şufimeşrep insanların hayatlarını büyük ölçüde şekillendirmektedir.
Sayfa 25Kitabı okudu
··
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.