Kitap, Doğu' dan İstanbul'a uzanan sızılı bir ailenin hayat öyküsü diyebiliriz. Babası tarafından erkek çocuk olmadığı için adının Keder konulduğu çocuk gelinin tam bir imtihan olan kocasıyla yaşadığı hayat mücadelesini anlatıyor. Doğduğu topraklardan göçüp İstanbul'a gelen bu ailenin derdini üstlenen Keder'e gerçekten üzüldüm ve aslında binlerce Keder olduğunu bilerek okudum bu romanı. Töre konusuna da ayrı değinen yazar, kız çocuğun çocuktan sayılmadığı topraklara da atıfta bulunmuş. Yazarın genel olarak bu konuları işlediğini söyleyebiliriz. Farkındalık açısından bu kadınların yükünü yüklenip roman halinde herkese duyurması gerçekten güzel. Gelelim beğenmediğim kısımlara... Romanın tam yüz yetmiş sayfasını okuyana dek kitabın adının nereden geldiğini öğrenmeye çalıştım ki bu konu da fazla uzatılmıştı. Evet oraya kadar sizi asla sıkmıyor ve gayet akıcı ama ister istemez kitabın adına odaklanıyorsunuz. Bu konuda beklentilerinizi sabırla koruyun derim. İkinci olarak da kitabın üçüncü bölüm olan son kısmını (yani fasıl kısmını) gereksiz uzun bularak okurken cidden sıkıldım. Yazar burada farklı karakterlere yer vermek istemiş ama sizi tatmin etmiyor çünkü siz Keder'i merak ederken yazar başka karakterleri okutuyor size. Bu yüzden sıkıldım ve kitap bittiğinde "Acaba Keder ne yaptı?" dedim. Bu soruya yanıt alamamak ve son kısmı sizi sıkabilir beni sıktığı gibi. Ama genel olarak baktığımda teması dahil iyi ve dolu bir kitaptı. Önerebilirim, okuyun belki benimle aynı düşüncelere sahip olursunuz :) İyi okumalar şimdiden :)
