Spoiler içeriyor şikayeti almış. İçermiyor desem de boş sanırım :D (Sürpriz bozulsun istemem, hiçbir incelemede spoiler vermem. Şikayet eden arkadaşa sevgiyle...)
* "Şimdi kendime bir hikaye anlatacağım ve artık sadece buna inanacağım."
"Daha"... Okuduğum ikinci Hakan Günday kitabı. Yeraltı edebiyatını bana sevdiren, tüyleri diken diken eden cümlelerin sahibidir Hakan Günday. Dünyaya, kalpli pembe gözlüklerle bakanları devirmese de adam akıllı sarsar yazdıkları onun.
* "Babam bir katil olmasaydı, ben doğmayacaktım..."
İşte "Daha", insanı içine çeken bu cümle ile başlıyor. Satırlar ilerliyor, cümleler hız kesmeden beni sarıyor. Bazılarını birkaç kez baştan okuyorum, altını çiziyorum, hayret ediyorum. Sonra sayfaları daha heyecanlı çeviriyorum. ("Kinyas ve Kayra" okurken yaşadıklarımı en baştan yaşıyorum.)
Gazâ'nın öyküsünü okuyoruz kitapta. Babası insan kaçakçısı, kendisi deliliğin ve uçurumun kenarında. Depoda kilitli Afgan mültecileri kontrolü altına alır Gazâ. Onlar üstünde deneyler yapar, saldırganca davranır. Kendisine 10 yaşında tecavüz edilir, o da 14 yaşında tecavüz eder. Zekidir, başarılıdır da aslında Gazâ. Ama hayat onu başka yerlere götürür, acıması yoktur hayatın çünkü... (Okurken sarsar, bitince daha çok sarsar...) Günday; insan kaçakçılığını, mültecilerin mücadelesini, deliliği, baskı ve otoritenin bireyler üzerindeki etkisini anlatır okuyucuya.
Onca şeye ek olarak bir de Gazâ'nın vicdanı girer işin içine. Cuma olarak okuruz biz onu. Hem iç ses hem de bir başkaldırıdır Cuma.
Öylece seçilmiş bir isim değildir "Daha", bir anlamı vardır hatta birçok anlam yüklüdür bu kısacık kelimeye. İnsanın istekleri, umutları, duyguları saklıdır bu kelimede. "Daha ekmek", "daha su", "daha sevgi", "daha umut", "daha özgürlük" ve daha nice dilek gizlidir içinde. Hepsini anlatıyor Hakan Günday yine. Hem ezenin hem de ezilenin "daha"ları gizli okuduklarımda...
Bir kitabını daha böylece bitiriyorum Günday'ın. Bünyesi, midesi kaldıranlara tavsiyedir. Güzel bir "gerçeğe dönüş" olacaktır...
