çok uzun yıllar önce bir ortodoks manastırında yaşlı bir keşiş yaşarmış. adamın adı, pamve'ymiş. bir ağacın yamacına kuru bir ağaç dikmiş. genç bir öğrencisi varmış. öğrencisinin adı ioaan kolov'muş. ona bu ağaç canlanıncaya kadar her gün buraya gelip sulayacaksın demiş. ioann, her sabah erkenden bir kovaya su doldurup manastırdan çıkarmış. dağa tırmanır ve suyu kurumuş ağacın dibine dökermiş. akşam olup karanlık çökünce de manastıra dönermiş. bu üç yıl sürmüş. günün birinde yine dağa tırmanmış ve ne görsün. koca ağacın her yanında çiçek açmış... ne dersen de, bir yöntemin, bir sistemin kendine göre meziyetleri vardır. eğer biz de her gün aynı saatte bir ayin yapar gibi belirli bir davranışı hiç değiştirmeden sistemli olarak yinelersek dünya çok farklı olur...
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.