"... Hele o köpek... Çiftliği satıp kente göçerken, onu da bırakmıştık. Bir alacak meselesi için aylar sonra kasabaya döndüğümde, onu bir çarşı fırınının önünde görmüştüm. Kulakları düşmüş, uyuzlaşmıştı. Tanıdım yine de. Çağırdım 'Çomar, Çomar!' diye. Ne oldu bilir misiniz? Başını çevirip tıpkı kinlenmiş bir insan gibi baktı. Sonra da arkasını dönüp uzaklaştı."
Sayfa 48 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.