Kendimizden kurtulamayıp bir başkasının kalbinde yaşamaz, ya da başkasını kalbimizde kalbimizde yaşatamazsak ve sadece kendimizle kalırsak önümüze gelene uluorta duygularımızı anlatırız. O kişiyi ne denli çok sevdiğimizi, ne çok özlediğimizi, hiç uyumadan sabahlara dek onu ne çok düşündüğümüzü...
Sevgimizle ilgili söylediğimiz her şeyin sevgimizi azalacağını içten içe hissederiz ama yine de söyleriz, başka çaremiz yoktur sanki, söylemezsek hepten unutulacağımızdan korkar, kimsenin bizim içimizde olup biteni, çektiğimiz acıları anlamayacağını sanırız. Oysa bunları konuştukça daha da batarız...
Sayfa 136
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.