Canım Sait. Muzur bir çocuk edası ile, kelimeleri evirip çeviren, yalın dilli, Türkçe'ye hakimiyeti her cümlesinden anlaşılan, hoşsohbet, orijinal adam. Evet, hiç şüphe yok ki, onu en iyi kendine has hâli temsil eder. Öykülerini sunarken, arada anlatıcı olmaktan çıkar, şööööyyylee bir güzelce kurulur okuyucusunun yanına. Ona tatlı tatlı takılır, şakalar yapar, bazen alınır, olmadık yerde içine atar, sonra dayanamaz yineden barışır. Barışır diyorum çünkü hassas adamdır. Içinde dolup taşan bu sevgi varken hiç küs kalır mı okuyucusuna o? Tam da böyle geldi yanıma kitabı okurken. Olur mu demeyin, sahiden oldu. Hissetim. İnce bir adamdı. Gülüyordu. Ne güzel gülmek bu, gözleri çakmak çakmak. O anlattı ben dinledim. O anlattı ben dinledim. Tam ağzımı açıp bir şeyler söyleyecektim ki, lafı tıkadı ağzıma, bitmiyor ki kelimeleri! Olsun, varsın konuşsun. O aydınlatsın içimizi. Az şekerli kahve mi olurmuş, olsa olsa ortadır dedim durdum kendi kendime. Yine geldi tatlı tatlı ilişti bana, gördünüz ya. O böyle yapınca daha da hevesle okudum. Avni Dökmeci onun için "Sait Faik de Orhan Veli gibi ölesiye seviyordu dünyayı . Gitti." demiş. Bilirim tabii, en iyi ben birilim onun taşan yaşam sevgisini. Hoş, bakmayın siz benim beylik laflar edip konuştuğuma. Nerden en iyi ben bilecekmişim ki, nankör okuyucuyum ben. Çok geç kucakladım onu. Buna rağmen bile seviyor beni. Eh, gönlü geniş adam vesselâm. 17 öyküden oluşmuş altın kitabimla ne yazık ki vedaştık. Eserleri arasında en sevdiklerimden oldu. Hele bir "Bekleyen Adamın Üç Hâli" hikâyesi vardı ki sormayın gitsin. Hani biz çocukken Tom ve Jerry vardı. İnatçı kedi Tom, sıcaktan erir, yoğun bir sıvıya dönüşen bedenin üzerinde sadece gözleri kalırdı ateş gibi olan asfaltta. Bu tesirle okudum o hikayenin birinci kısmını. Eridim. Allahım ne sıcak kelimeler bunlar.. Ya da "Bir Aşk Hikayesi" diye öykü başlığı atıp, aynı başlıkla çekişmesine ne demeli? Böyle adamdir Sait Faik efendi. Ne de güzel adamdır. Okuyan da pişman, okumayan da.