Şerife Karakaya
@Fondofbooks
My heart only one face knoweth
3715 okur puanı
Eylül 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
“seni öyle bir affederim ki, utancından ölürsün.”
Sayfa 20
Bizzat sendin mucize.
Sayfa 210
Ne tuhaf! Düşünmenin para etmediğini de gene düşüne düşüne keşfediyordu insan.
Sayfa 210
Okur Takip Önerileri
Yabancılık ona yabancı bir his değildi ama, yine de yabancı kaldığı için kendini çirkin hissetti.
Sayfa 162
Dikkatli bakarsan, mucizenin şaşılacak bir tarafı yoktu esasında. Hayat bir mucizeydi zaten.
Sayfa 156
Kendi hasretinin sebebi kendin oluyordun, başkası değil.
Sayfa 135
Hayrı herkes misafir ederdi; zor olan şerri misafir etmekti.
Sayfa 131
Normalin altı delilikti tıbba göre. Peki normalin üstü? O da delilikti tabii.
Sayfa 125
İnsan olarak; hayatın boyunca sana ‘DOĞRU’ diye kaktırılan şeylerden ibarettin.
Sayfa 125
İnsanlık uzun zamandır Çin ordusuna benziyordu; hepsi birbirinin aynı…
Sayfa 124
Ölüyorduk. Yeteri kadar ölmemişiz gibi.
Sayfa 123
Aşık, aklını çöpe atıp ‘Aşk bana yeter’ diyen adamdır.
Sayfa 69
“Peki, aşığın akılla fikirle işi olmaz, bunu da biliyor musun?”
Sayfa 68
Allah’ın inayeti böyle bir şeydi. Gayret senden, ecir O’ndan.
Sayfa 40
Bir cümle kurmakla bin cümle kurmak arasında geçip giden bir şey değildi zaman.
Sayfa 34
İnsan duyularından ne kadar çoğunu kaybederse o kadar üstün özellikle tanışırmış.
Sayfa 32