...Kofman, Nietzsche'nin metaforu dil ve hakikatin kökenine yerleştirdiğini belirtir. Nietzsche'nin görüşüne göre, kavramlar yalnızca metaforik doğası unutulmuş olan dondurulmuş metaforlar, mecazi betimlerdir. Kavramların kökenindeki metaforikliği unutmada, onların mecazi anlamı asıl anlam olarak ele alınmaya başlanır. Asıl anlamı veren "Gerçeklik" betimi olarak kavramın bu taşlaşması, ebedi ve değişmez hakikat yanılsamasına yol açar ve Kofman bu hakikat görüşünü, sabit ve evrensel olduğu kadar, Nietzsche'nin yıkmaya çalıştığı bir felsefi geleneğin ayırt edici niteliklerinden biri olarak görür.
Sayfa 30 - Otonom Yayıncılık