Can Sıkıntısı
"Önceleri pek farkına varılmaz. Günün
birinde insanın canı artık hiçbir şey
yapmak istemez. Hiçbir şeyle
ilgilenmez, kurur gider. Ve bu
isteksizlik geçici değildir. Hatta
giderek artar. Günden güne, haftadan
haftaya daha kötü olur. Kendinden
hoşlanmaz, içi bomboştur, dünyayla bağdaşamaz. Sonraları bu hisler de
kalmaz, hiçbir şey hissetmez olur.
Bütün dünyaya yabancılaşmıştır, kimse
onu ilgilendirmez olmuştur. Ne kızgınlık duyar, ne hayranlık. Ne sevinmesini bilir, ne üzülmesini. Gü lmeyi de, ağlamayı da unutmuştur. Böyle bir insanın içi kaskatı kesilir. Artık hiçbir şeyi, hiç kimseyi
sevemez. Bu durumda, artık hastanın
iyileşmesine olanak yoktur. Dönüş
kalmamıştır. Bomboş, kül rengi bir yüzle, nefretle çevresine bakar, tıpkı
duman adamlar gibi. Onlardan biri
olup çıkmıştır. Hastalığın adına gelince,
buna öldüren can sıkıntısı denir."
Sayfa 202Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.