insan, dilini ustasının diline benzetmek
için dudağından dökülen sözün,
sadece doğrulukla, güzellikle, zekayla değil,
gizemle de dolu olmasını istiyor,
sarhoşluk veren şeylerle..
insanın içinde çünkü, en dipteki mağarada,
kendisini vira sarhoş tutmak isteyen,
sarhoşluğa doymayan biri
fısıldayıp duruyor ona,
'ölüm varsa diyor, ölüm varsa,
güzellik de, doğruluk da
akıl da izan da, bilgi de
nedir ki, diyor, nedir ki, sarhoşluğun yanında'