Ilk 150 sayfa "ne olacak da konu hareketlenecek" diye düşünmekle bile okutuyor kendini. Çünkü yazarın okuduğum diğer kitabı ile tanışmış ve aynı duyguları o kitabında da yaşamıştım. Devamının nasıl bittiğini anlamadım! Bir bakmışım ki kitap bitmiş ve ben derin nefes almışım. Kitabın içindeki her karaktere epey saydırdım, gereksizce affedici olmalarına, görmemezlikten gelmelerine ve kolayca kabullenişlerini sindirmek zordu. Neyse ki sonra akılları başlarına geldi de azıcık sakinleştim.
