Hakan Günday kafasını açıp içini kurcalamak istediğim bir yazar. Düşüncelerini, fikirlerini projeksiyon ile dev ekranda izlemek istiyorum. Bu dünyaları kurarken neyle besleniyor, bu insanlığa nefret kusma akabinde de okura bu hissi geçirme nasıl oluyor? Her Günday kitabı sonrası toplumdan, insanlardan, düzenin saçma sapanlığından tiksiniyorum. Çünkü görmezden gelmek istediklerimi HATIRLIYORUM!
Ana kahramanımız yine çocuk. Kitap çocuğun yetişkinliği ile başlayıp bir geçmişe bir şimdiye dönen anlatım ile ilerliyor.
Kitaplarında olanca şiddetiyle sürekli vurgulanan çocuk istismarı; açın gözünüzü, görün bunları çığlığı mı yazarın kaleminden taşan? Psikolojiyi böyle iyi bilmesinden mi bu kadar rahat benimseyebiliyorum karakterlerini? Yanıbaşımda yaşanıyormuş gibi nasıl üzülebiliyorum? Sistemin tüm aksaklıklarına atılan taşlar rahatlatıyor mu yazınca merak ediyorum bunları hep.
Bu kitabı yazarken Berlin'e hiç gitmemiş, çok sonraları gittiğinde Berlin'de yokuş olmadığını fark etmiş. Halbuki okur yokuşu tırmanırken tükeniyor okurken.
Baştan sona içim parça pinçik oldu okurken ama Zargana'nın evden kaçtıktan sonraki ilk gecesinde yaşadıklarını okurken nefessiz kaldım sanki. Ne yazsam spoiler olur. O sokaklarda düşe kalka ilerleyen Zargana'yı okudukça kahroldum. İnsanlar neden böyle kötü? Kurgu var elbette bir miktar abartmıştır da belki yazarken ama olamaz diyemiyorsunuz işte okurken. Lanet olsun ki oluyor. Çocuklar istismar ediliyor, tecavüze uğruyor, şiddet görüyor! Hayat herkese çiçekler sunmuyor. Hakan Günday da hayatın tozuna pisliğine bulanan karakterler yaratıyor bize.
Kurguda basit bulduğunuz yerler olabilir HG okurken, bana göre anlatmak istediklerini bir hikaye içine yerleştirirken tam olarak nasıl yapmalı karar veremiyor sanki. Bu sebepten başlangıç ve bitişler oturmamış hissi verebiliyor ama harika satır araları için, toplumsal ve psikolojik çıkarımları için okumalısınız zaten. Benim sevdiğim yönü bu.
Yaşayan değerlerimizden olduğuna inanıyorum Hakan Günday'ın. Okumaktan büyük bir keyif alıyorum, kitaplarında başka kitaplara ve yazarlara işaret etmesi sayesinde yaptığım keşifleri seviyorum. ( Bkz.
Yakasında Bir Çiçek Gibi İntiharı ile Birlikte Gezen Bir Adamı Durdurun Durdurabilirseniz ). Kendisinin şöyle güzel bir cümlesi var,
"Bir insanı tanımak "zaten" mümkün değil. Ama onu tanıdığınızı hissettiğinize en yakın olan an, galiba size "bu kitabı mutlaka oku" dediği an, "bu filmi mutlaka izle" dediği an."
Buradan yola çıkarsak sanırım Hakan Günday'ı tanımaya çok yakınım. =)
Her satırda yeni bir şarkı girmesini seviyorum, bence müziğin düşünmeye olumlu bir etkisi var, mesela ben müzik dinlerken daha net yerleştiririm aklımda düşünceleri. Zargana'da geçen şarkıları bir listede topladım, bazen şarkı adı yerine sanatçı adı verdiği için şarkı seçimi bana kaldı. Belki de bu HG'nin kendin keşfet metodudur. Bakmak isterseniz link şu.
youtube.com/playlist?list=P...
Ne düşünüyor nasıl bir mekanizma işliyor kafasında bilmiyorum ama hep yazsın hep okuyayım. Her defasında birikimine hayran olayım istiyorum.
Seviyorum demiş miydim? :))
··
316 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Evet kesinlikle :))
Hakan gündayın dili yeri geldiğinde ağır , komik çok derin içsel saptamaları vardır çok severim ve herkesin kitaplarıyla tanışması gerekir hele zargana kitabında bir Antalya tarifi vardır ki tam isabet dersin
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.