Franz Kafka ile tanışıklığımız bundan aşağı yukarı beş yıl önce lise zamanlarımda başlamıştı. Hocamızın önerisiyle ve Dönüşüm kitabı ile tanıdım Kafka’yı. Şimdi baktığımda hocamın önerisinin ilk defa Franz Kafka okuyacak birisi için doğru bir seçim olduğunu düşünüyorum. Çünkü Kafka’nın kendine has tarzı ilk bakışta okuyanı zorlayabiliyor. Ardından Dava’yı okudum ve kendimi yazarı araştırırken buldum. Ailesi ve özellikle babası, yetiştirilmesi, eğitimi, kişiliği diğer eserleri derken zamanla az çok aşina oldum Kafka’ya.
Böylece bugün yazarın benim okuduğum sekizinci kitabı olan Açlık Sanatçısı’nı bitirdim.
Kitap içerisinde daha önce dergilerde yayımlanmış dört öyküyü barındırıyor. Ancak size dört öyküden çok daha fazlasını vaat ediyor. Çünkü yazar dolaylı bir şekilde, alışılmışın dışında bir anlatım tarzı benimseyip de herkes için bambaşka anlamlar oluşturma konusunda oldukça başarılı.
Öykülerin geneline hâkim olan ve bence en çok İlk Acı’da kendini gösteren o karamsar tavır yine bizimle birlikte. Ayrıca bu öykülerin yazarın diğer eserlerine göre daha açık bir anlatıma sahip olduğunu da düşünüyorum.
Kitapta beni en çok düşündüren öykü ise kitaba adını vermiş olan Açlık Sanatçısı’dır. Altını çizdiğim kısımları her okuduğumda farklı bir şey düşünürken buldum kendimi. Açlık sanatçısı, onun açlık rejimi ve seyircileri benim için sanat, sanatçı ve onun toplumdaki yeri, bireyin toplumun itmesiyle, etkisiyle herkesleşme uyumlu olma çabası ya da tersine herkes gibi olmaktan kaçınmak için kendi isteği ile kendini bulma uğraşı… Ve bir yerden sonra ilgisini kaybeden toplumun sizi deli yerine koyup ötekileştirmesi ve bireyin yalnızlığı…
Elbette “Franz Kafka bu öykülerinde şunları anlatmak istemiştir.” gibi kesin bir cümle kurmak pek mümkün değil. Çünkü Kafka demek benim için kesinlikten uzak, tereddüt demek. Çünkü aynı satırları okusak da farklı farklı anlamlar bulabiliriz Kafka’da…
“Daha uzun süre aç kalmaya niyetlendiyse, bu kitle neden kendisine engel oluyordu?”
…
“… Pekiyi de neden aç kalmak zorundasın?”
“Çünkü,” dedi, “çünkü tadı hoşuma giden bir yemek yok. Böyle bir yemek olsa, asla bu ünün peşinde koşmaz, sizin gibi, diğer insanlar gibi karnımı bir güzel doyururdum.”
