Kitabı okumadım.. belki bir kaç yıl sonra Cesaret edebilirim buna. 1,5 aylık o bebeğin bağırsakların patladığını ,1 yaşındaki küçük bir kızın çığlık ata ata ses tellerinin koptuğunu duyduğum gün ne kadar ağladığımı hatırlamıyorum bile... keşke elimden bir şey gelse .. Bana yada yakınımdan birine benzer olaylar olabilecek olma olasılığı bile canımı yakıyor. Ben çocuklara bazı şeyleri öğretmek zorunda olduğumuz için çok üzüntü duyuyorum. Ben çocukların çocukluklarının yaşayamadan bazı gerçeklerle karşılaşmalarına dayanamıyorum..
Ciddi anlamda anlamıyorum bunları savunan , destek çıkan kişileri. Bir anlık heveslerini gidermek için bir sürü yaşamı yokedenleri...
incelemeyi kendimi zorlayarak bitirdim ve bitirdiğimde sadece şunu söyleyebildim: ''Biliyor musunuz?
Ben bu çağdan nefret ettim.
Etimle kemiğimle nefret ettim! ''
1 önceki yanıtı göster
Evet, Esra'nın dediği gibi ensest bu çağa özgü bir durum değil. Mısır'da firavunlar zamanında, Kleopatra'nın Sezar ile evlenmeden önce iki erkek kardeşiyle evlenmesi sırasında, İspanyol Habsburg Hanedanı veya Tudor Hanedanı için de ensest ilişkilerin sıradan bir uğraş olduğundan bahsediliyor. Bu, dünyaya özgü bir durum. Nefret ve samimi öfke duygumuzu bu tür olaylar için her zaman diri tutmalı. Sosyal medyada ne kadar yansırsa o kadar da ceza alma ihtimali doğuyor.
Aslında bugün sıradan bir iş günüydü. İşe geldim, hazırlıklarımı yaptım, çayımı aldım, hasta gelmediği zamanlarda okumak için kitabımı konsolo koydum. Sonra dedim ki uzun zamandır inceleme okuyamıyorum biraz zaman ayırayım. Ama kötü başlayıp sonu üzgün, kalbime yumruk yemiş gibi bitti. Ne yazılır ne söylenir toparlamak çok zor. Yazmak istediğim çok şey var. Yorumları tek tek okudum. İncelemene yazılan yorumlar da neredeyse incelemen kadar değerli. Mesleğini bırakmış bir öğretmen olarak çocukların tabletlerinde porno yakaladığımızda, kendi dersimde mastürbasyon yapan bir öğrenciyle karşı karşıya kaldığımda ne yapacağını bilemeyecek kadar bilgisiz ve çaresiz hissettiğim için bu mesleği bıraktım. Çünkü eğitim sadece öğretmenler ile başlayıp biten bir olgu değil. Kişinin kendisi, ailesi, çevresi ve en son eğitimcilerin şekillendirmesi ile insan olma yolunda bir adım atılabilir ancak. Bu o kadar uzun ve emek verilmesi gereken bir konu ki ömrümüz yettiğince yaşımız kaç olursa olsun bu uğurda önce kendimiz sonra çevremiz için çabalamalıyız. Tekrardan yaşadıklarımı sorguladım. Ve bulunduğum konumda ne yapılabilir düşünüyorum. Emeğine sağlık Oğuz...
Seninki de incelemenin altındaki yorumlardan farkı olmayan çok değerli bir yorum olmuş Esra. Meslek hayatından kesitler sunduğun bu yorumu ben de şaşkınlıkla okudum diyebilirim. İnsanla uğraştığın her meslek zordur zannımca. Hele ki çocukların başrol olduğu bir meslekse sorumluluk katsayısı da o derece artıyor arkadaşım. Herkes kendisini düzeltse zaten çevre de kendiliğinden düzelmiş olurdu. Bunun için ise çok yolumuz var... Değerli yorumun için teşekkür ediyorum.
Sadece bu incelemeyi okurken bile bu denli etkilendiysem ben nasıl bu kitabı okurum😕 kitabı geçtim bunlar ve bunlardan beterleri gerçek hayatta var ben bunları nasıl hazmedeceğim. Hatta hazmetmeyeceğim. Bu tür şeyler hazmedilmemeli taa boğazda düğüm olmalı ki bizi rahatsız etsin. Allah bu tür insanların belasını versinnn😡😢
Önlenebilmesi için olayın bilimsel sosyolojik psikolojik bilmem ne kısımlarıyla kim ilgileniyorsa ilgilensin. Ben öfkeden gözümün önünü göremiyorum böyle şeyleri okuyunca, dinleyince. Allah belalarını versin. Bana da bir pala.
Zaten bu olaylarla o konularda ilgilenen insanların kitaplarını, yazılarını okumaktan başka elimden bir şey gelmiyor gibi hissediyorum. Altta dediğim gibi, girdiğimiz camiden bakkala kadar böyle insanların arasındayız, bunu yadsıyamayız. Ama şaka yoluyla olsa bile pala ve idam yolları bir çözüm değil, Zebercet'in de sorunlarına kimse eğilmemişti. Aramızda da binlerce Zebercet yaşıyor mutlaka, esas palamız aklımızdaki rahatsızlıkların ve sorumlulukların üstüne gitmeye çabalamak gibi görünüyor.
8 sonraki yanıtı göster
Bugün izlediğim videodan edindiğim bilgiye göre, çocuğuna cinsel istismar eden kişinin pedofili olması gerekmiyor. Bazen, erkek topluma faydası olmadığı için eziklik, aşağılık duygusunu bastırmak için de çocuğa cinsel istismar uygulabilir (bu sayede kendini güçlü hissediyor). Pedofili hastaları toplum tarafından dışlanmamalı, psikolojik veya genetik vb hastalık olarak algılanıp, o kişiler kurumlara başvurabilmeliler. Maalesef Türkiyede hastalar için işini hakkıyla yapan bir kurum olduğunu düşünmüyorum. Bu konuya değinen bildiğim iki film:
1. Little children
2. Atlıkarınca
Cinsel istismar, ensest, çocuk istismarı hepsi öyle kötü ki, insan olgusunun en kötü dışavurumları tüm bunlar. Tüm bu davranışlar kişinin sağlığını, fiziksel gelişimini, psikolojik gelişimini olumsuz etkiliyor. Ve kolay kolay geçecek şeyler değil. Bunları biliyoruz ama bilmek istemiyoruz bazen.
Mesela Erica' yı tanıdım dün, 16 yaşında erkek arkadaşıyla birlikte olmak için buluşuyor, ama erkek arkadaşının 3 arkadaşı ile birlikte ona tecavüz etmesine maruz kalıyor. Sonrası hayata karşı kırgın bir ruh, kendini yemeğe verme ve 300 kilonun üzerine çıkıp yalnız başına ölümü bekleme...
Suriye'de hapishanelerdeki kadınların feryatlarını dinledim. Sabah öğle ve akşam olmak üzere farklı kişilerin fiziksel, cinsel, ruhsal saldırılarına maruz kalmalarını,yardım edin çığlıklarını dinledim..
Utanıyorum ve yüreğim dayanmıyor ama rahatsız olmak zorundayız dediğin gibi. Çocuklarımızı eğitmek, korumak zorundayız. Bunların yanlışlığını ögretmeliyiz ki bu kötülükleri yapan insanlar da türeyemesin.
Kitabı okumadım (henüz), ama TED konuşmasını dinledim 5 seferde ancak bitirebildim. İncelemenden ise rahatsız oldum. Sen hep rahatsız et.. Biz hep rahatsız olalım, belki bu sayede bir şeyleri başarabiliriz.
Bu tür insanlar için elimden geldiğince empati yapabilmek isterdim fakat tahmin edebileceğin gibi yapabileceğimiz empati de bir çite çarpıyor, oradan sonrasına gidemiyor. Sınır nöbetçisi var, yaşamadan tam olarak anlayamama adında. Rahatsız olmadan o sınır nöbetçisiyle konuşamayız, arkamızı dönerek rahat ve dikensiz koltuklarımıza oturmaya devam ederiz. Oysaki bu insanlar böyle olaylar yaşadıktan sonra koltuklara bile oturamayacak hale geliyor, düşünsene oturduğun bütün koltuklar dikenli gibi geliyor sana bir süre sonra... Arkadaşlarınla buluşup da gittiğin kafelerdeki koltuklar, kitap buluşmalarındaki sandalyeler, iş görüşmelerindeki koltukların hepsi... Hiç fark etmiyor. Hepsi dikenli. Yoksa başta bahsettiğim çit dikenli tellerle mi kaplıydı? Bunu inan ki bu empati yoksunluklu halimle bilemiyorum. Daha çok kişinin rahatsız olmayı gönlünden istemesi dileğimle...
3 sonraki yanıtı göster
Haberiniz var mı diye sorduğun sorular var ya, korku filmi izler gibi okudum hepsini. ASLA okuyamayacağım kitaplardan biri. Okumak, bir de üstüne incelemek için büyük bir dirence sahip olmak lazım bence.
Kalemine sağlık..
Daha yazılmayan ve çizilmeyen çok şey eksik kaldı maalesef. Ama kitabın daha fazla okunması açısından incelemede en iğrenç konulardan bahsetmeliydim. Bunlar da benim yazdıklarımın sizin ekranınızdaki yansımaları oldu. Belki de bunları okuyup da kalbine ve aklına hiçbir soru işareti düşmeyecek rahatlıkta insanlar da yaşıyor aramızda. Bilmiyorum ama daha fazla okunmalı, daha fazla bir şey yapmalı, daha fazla rahatsız olmalı...
2 yaşında bir kız bebek annesi olarak TED konuşmasını izlediğimde bile nefesimin kesildiğini,yer yer kendimi o insanların yerine koymaya çalışırken bile ne kadar iğrenç ne kadr tahammül edilemez bi durum olduğunu hissetmiştim..İnsanoğlunun çirkinliği,yaptıkları,yapacakları konusunda hergün biraz daha korkuyorum..Kızımı öperken bile seni öpebilir miyim diye izin istiyorum ki kendi istemediği sürece onu kimsenin öpemeyeceğini bilsin,sarılırken sende bana sarılmak ister misin diyorum ki bilsin ancak kendisi isterse birine sarılabilir kimse zorla bişey yapamaz yaptıramaz ona..Çocuklarımızın bizi anlamadıklarını düşündüğümüz her konuda o kadar çok yanılıyoruz ki sürekli konuşmak anlatmak bilinçlendirmek lazım..Kayıt cihazı gibi sürekli dediklerimizi kafalarına kaydediyorlar..
Evet bu konular çok hassas,çok yaralayıcı ama elimizden gelen bu gibi kitapları daha çok okumak okutturmak,insanları çocukları bu konuda daha çok bilinçlendirmek.Kulağımızı gözümüzü kapatırsak bu yaraya bir parmakta biz basmış oluruz,bu acıları yaşayan o insanlara haksızlık etmiş oluruz..En kısa zamanda bende alıp okuyacağım kitabı..Tekrar teşekkürler değerli paylaşımınız için..
Değerli düşüncelerinizi benle ve insanlarla paylaştığınız için teşekkür ederim Merve Hanım. Bilinçli bir anne olarak tam anlamıyla yapılması gerekenleri yapıyorsunuz diyebilirim, çünkü eski nesilden gelen insanların çoğu bu tür bilinçli hareketleri bilmeden geldiler bu nesle kadar. Bu yüzden bu tür kitaplar insanın aklında soru işareti üretebilmek için eşsiz bir kaynak görevi görüyor.
En kısa zamanda alıp okuyacağınızı belirtmenizden ötürü çok sevindim, umarım sizle birlikte çevrenizde de kitabı okuyacak yeni insanlar olur. Sevgilerimle...
Ne diyebilirim bu konu hakkında hiç bilmiyorum... Yeni bir cinayet türü keşfetmiş oldum. Küçük çocukların, kadınların ruhunu öldüren cinayetleri keşfettim. Diyecek söz bulamıyorum... Allah hepsinin belasını versin.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.