Berivan
@_MaviAy_
Kitaplarımızı, hayallerimizi elimizden alsalar, öylece ortada kalakalacağız.
2003
71 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
124 syf.
·
Puan vermedi
%8 (35/418)
Okur Takip Önerileri
Mazeretler,mazeretler! Ahlaken zayıf olanların her zaman bir mazareti vardır zaten.
Görmezden geliyoruz, başka birini tanımanın imkansızlığını. Yani anlamanın ve anlaşılmanın imkansızlığını
Bir ben miyim aykırı bu dünyadaki?
Acı çekenler başkalarının acı çektiklerini hissederler.
Dürüstlük pusula mıdır insaniyet yolunda?
Öyleyse kanla sulanan savaş alanında
Yahut bir katilin kılıcının ucunda
Uzanan şey sığar mı adalete,insafa?
Sayfa 84Kitabı okudu
Ve böylece ertesi güne başlarız tekrar.
Geçmişin aynı, yerleşik kurallarıyla.
Büyük, şiddetli neşelerden kaçabilseydik
Büyük acılardan da kaçabilirdik.
Yolunu kapatan taşın etrafından
Zıplayıp geçen kurbağa gibi.
Körle yatan şaşı kalkar.Hayır körle yatan kör olur.
Eh, umarım çapkınlık günlerin geçmişte kalmıştır.Bilirsin ya,daha fazlasını toplum kabul etmez.
Toplum dediği tam olarak neydi?
İnsanın çoğulu mu?
Toplum denen şey tam olarak nerede bulunuyordu?
Tüm hayatımı toplumdan korkarak,onu güçlü, ürkütücü ve korkutucu bir şey olarak hayal ederek yaşamıştım. Ama Horiki konuşurken birden anladım.
"Toplum dediğin şey sen değil misin?"
Bu dilimin ucuna kadar geldi ancak Horiki'yi kızdırmak istemediğim için sustum.
(Toplum bunu kabul etmez.)
(Toplum değil. Sen kabul etmezsin değil mi?)
(Eğer böyle yapmaya devam edersen , toplum sana iyi davranmaz.)
(Toplum değil yani. sen?)
(Toplum seni canlı canlı gömer)
(Toplum değil.Beni gömecek olan sensin değil mi?)
Sayfa 77Kitabı okudu
Horiki gibi arkadaşlarla içmek bir yana, diğer insanlarla olan tüm etkileşimlerim acı çekme uygulamalarından öte değildi.
Sayfa 68Kitabı okudu