Bir keresinde ayakkabıma kusan bir kadına bile "önemli değil" diyebilmiştim. Şaşırtıcıydı benim için. Bu kadar insan olmuştum. Bukowski bile okumuyordum, vedalaşmıştım. Cemal Süreya olmak istiyordum. Bütün bunların bir sonu vardı biliyordum. Ama kapılmaktanda kendimi alamıyordum bu durumun büyüsüne...
··
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.