Nezihe Meriç, Cumhuriyet döneminin ilk kadın öykücülerinden biri imiş; çağdaş Türk hikayeciliğinin öncülerinden. Hatta bazıları onu modern öykücülüğün ilk kadın yazarı olarak kabul etmekte. Buna rağmen neden pek fazla bilinmediğini merak ediyorum doğrusu.
Bu kitapta yer alan "Bozbulanık" ve "Topal Koşma" bölümleri 50'li yıllarda; "Menekşeli Bilinç" ise 60'lı yıllarda yazılmış hikayelerden oluşmakta. Meriç’in hikayeleri yazarın kendisinin de belirttiği gibi; “kadınların yaşama katılışlarının ayrı oluşundan çıkan ayrıntıları” yakalaması bakımından önem taşır. Odağı kadın; toplumdaki yeriyle, iç çatışmalarıyla, erkek egemen geleneksel yapının içinde sıkışmışlığıyla, isyanlarıyla, kabullenişleriyle.
Türk kadını, Nezihe Meriç'le tanınır diyorum ve bu bahsi kapatıyorum.