Bir solukta okudum İclâl Hanım.Ne yazık ki herşeyi ellerinden alınmış, ölmeden öldürülmüş hayatlar...Titanik benzetmesini ilk kez okuyorum ve o ümitsizliği iliklerime kadar hissettim.Bir zümreye (yahut bazılarının hakaret gibi kullandığı 'bir güruh'a) mensup olmanın hep iğreti yanlarını yaşayıp telaffuz ediyoruz, konudan çok da uzaklaşmak istemiyorum ama meselâ bir watsapp grubundan her gün bir grup hafız arkadaşın türk ve dünya insanlarının ferahı için, herkes bir cüz okumak suretiyle her gün bir hatim indirildiğini, başlanılan günden bu yana 860 hatim okunduğunu duyduğumda, kurban olayım böyle birliğe diye geçirdim içimden şahsen. :) Mühim olan ne için bir araya gelindiği..
Beyinlerimizde ki radyasyonun da belirli bir ömrü olsaydı keşke...Yüreğiniz varolsun,üzüntümüz inşirah duası olsun...
Bu arada sınavınızda başarılar dilerim.