"İnan, inan ki artık susmak istiyor. Şimdiye kadar her ne söyledi, hepsi de söylenebilir sözlerdi. Vaktaki sıra söylenemeyecek olanlara geldi, ey benim Rabbim, ne diye bu zavallının içine hem o yanıp yakılmak ateşini verdin, sonra da dudağına kilit vurdun." Bu kitapta hoşuma giden bazı kelimeler oldu. Zaten kitabın altında anlamını bilmediğiniz kelimeler açıklama olarak veriliyor ve daha iyi anlıyoruz. Kitabın geneline bakıcak olursak ilk başlar biraz değişik geldi bana bir bütünlük kuramadım, ama Sámiha Ayverdi okuduğumu bildiğim için, acaba şurda şunu mu demek istedi yoksa şöle bir anlam mı çıkarmalıyım vesaire çokça düşündürüyor beni. En sevdiğim yanı bu kitaplarının.. Son kısımlar daha hızlıydı. Meşveret: karşılıklı sohbet etmek ve halleşmek Sergüzeşt: macera, serüven İptilâ: bir şeye karşı aşırı düşkünlük, tutku Süfliyet: bayağılık, değersizlik Dildâne: gönül vermiş olan, aşık Füsûn: insanı hükmü altına alıp kendinden geçirecek kadar kuvvetli tesir, büyüleyici etki Beyhûde: boş, gereksiz, faydasız Hilkat: yaratılış Töhmet: suç, kabahat İstimdad: yardım isteme Helecan: yürek çarpıntısı İntizâr: bekleyiş Nâzenin: nazlı Müstağni: ilgi göstermeye tenezzül etmeyen, umursamaz Hayal sükutu: hayal kırıklığı, umulduğu gibi çıkmayan bir şey karşısında duyulan üzüntü Serencâm: başa gelen hal, olay veya olaylar zinciri, macera Belâgat: sözün etkili, güzel ve içinde bulunulan duruma uygun şekilde yazılmış şekli

YusufcukSamiha Ayverdi · Kubbealtı Neşriyatı · 2007296 okunma

·

99 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.