Bizi, yani kendi insani özünden kopmuş, aşktan ve akıldan kopmuş olan olan bizleri, yani toplumundan ve toplumsal gerçeklerinden kopmuş olan bizi, yani kafasını kitaplara gömüp toplumundan ve kendi seçtiği seçimlerden habersiz yaşayan bizleri rahatsız etmeye gelmiş bir sosyolog ve düşünür Ali Şeriati'nin Dua adlı eserini okumama, içimdeki manevi bir boşluk vesile oldu. Bu eseri okumadan önce manevi bir boşluk içerisinde yaşıyor, sabah işe akşam eve geliyor, DUA dediğimiz manevi bir yakarıştan habersiz yaşıyordum. Çünkü içinde bulunduğum toplum ile benim düşündüğüm dua arasında çok fark vardı. Toplumu gözlemlediğim zaman karşıma çıkan sonuç böyleydi: Allah'a dua edeyim de bana iş versin, Allah bana bunu veya şunu versin, Allah'a dua edeyim bu işim hayırlı geçsin vs.. Bu yüzden ben pek duaya rağbet göstermez, işlerim için aklımı kullanmayı tercih ederdim ama şuan görüyorum ki çok yanlış yapmışım çünkü Dua, Allah'tan bir şey isteme aracı değil: Allah ile bağlantı kurup manevi bir destek alma aracıdır. Dua dediğimiz zaman muhtemelen aklımıza bu gelir: Allah ile kul arasında ki “çıkar aracı” oysa ki dua dediğimiz araç, ekmek ve su kadar büyük bir ihtiyaçtır. Çünkü insan, ancak manevi bir güç sayesinde ayakta durur... *** Sözü fazla uzatmaya hacet yok diyor ve Fuzuli'nin kaleminden dökülmüş bir gazel olan, Mecnun'un, Kabe'de Allah'a duası olan "Ya Rab belayı aşk ile kıl aşina beni” gazelini dinlemenizi tavsiye ediyorum: youtu.be/fYIwJD28-mI

DuaAli Şeriati · Fecr Yayınclık · 20001,009 okunma

··

69 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Manaz