Hintli şair, yazar, besteci, ressam ve mistik Rabindranath Tagore'yi ilk kez okudum. Üstelik de 70 yıl önce çeviriyi yapan "Bülent Ecevit"miş. Tagore eseri karısını ve iki çocuğunu kaybettiği zor bir dönemde yazmış.
"Harap ma'bedin ülûhiyeti! Artık kopuk telleri senin medihlerini çalmıyor. Akşam çanları senin ibadet saatini bildirmiyor. Etrafımdaki hava durgun ve sessiz."
"Artık benden gürültülü, yüksek kelimeler çıkmayacak- Efendimin arzusu böyledir. Bundan böyle fısıldayarak anlaşacağım. Kalbimin sözleri bir şarkı mırıldanışları halinde devam edecek."
Sf.55
