Cahit Zarifoğlu'nun okuduğum ikinci kitabı... Yaşamak'ı sevmiştim ama bu kitaba bayıldım. Sivri dilli yazarları seviyorum ve Zarifoğlu'nun da tam anlamıyla sivri dilli biri olduğunu bu kitapla görmüş oldum. Kitap Zarifoğlu'nun denemelerinden oluşuyor, yani bir süreklilik yok.Okuru sıkmadan ama değindiği konulardan ötürü ağır ilerleyen bir kitap -en azından benim için-.
Kitabı her ne kadar çok sevsem de söyleyecek bir şey bulamıyorum, ilginizi çekecek bir kitap olduğunu düşünüyorsanız kesinlikle okumanızı tavsiye ederim.
