Kitabı az önce bitirdim ve boşluktayım diyebilirim. Mükemmeldi tek kelimeyle. Kitabın tek kötü yanı, bir sonu olmasıydı herhalde.
Hayatta herkes belli bir yere gelmek için çabalar tabii ama yazarımız ( ve tabii ki diğer aile üyeleri ) normalden daha fazla çaba sarf etmişler. Açlık, sefalet, parasızlık, ne üstlerine bir kıyafet ne de ayaklarında bir ayakkabı. Annesini gizli gizli dilenirken gören bir çocuk, 8 yaşında babasının terk etmesiyle iyice aç kalan bir aile, çocuklarını şekerli su ile beslemek zorunda kalan ve açlıktan onları kaybeden bir anne... Sanırım bu kitap için düşünlerimin hepsini yazmak istesem, benim de bir kitap yazmam gerekicek..
Keşke kitabın yazarıyla tanışma fırsatım olsaydı. İlk kez bir kitap yazarını bu kadar kendime yakın hissettim.
Okuyun, okutun...
